________________
-
-
T
તા.
s
આ
| થ તૃતીય તરંગ
--
-
વખતે તે મંડપદુર્ગ નગરમાં પરમાર વંશમાં ઉત્પન્ન થયેલ હા લક્ષ્મીવડે દેવની જે શ્રીજયસિંહદેવ નામે રાજા રાજ્ય
છે કરતે હતેતે રાજાના મહેલરૂપી પર્વત પાસે આવીને છે તે પેથડે શુભ મુહુર્તે તળાટીની જેમ દુકાન માંડી. તેમાં જેન્નાલ વિગેરે ધાન્ય, તેલ, મીઠું, મગ, હીંગ અને ઘી વિગેરે સર્વ પ્રકારની મોદીખાનાની વસ્તુઓ ડી ડી લઈને નાંખી. અને બહાળતાએ કરીને તે લવણ (મીઠા) ને જ વેપાર કરતે હતો, તેથી સમગ્ર લોકમાં તેનું લાવણિક નામ પ્રસિદ્ધ થયું. એકદા કેઈક આભીરી કામળ ઓઢીને મરતકપર લતાની ઈંઢોણી ઉપર ઘીને ઘડે મૂકી તેના હાટે આવી. તેણીએ તે ઘડે ઇંઢોણી સહિત ઉતારીને નીચે મૂકો. તેમાંથી તે પેથડ ઉત્તમ સુગંધિ ઘીને માપવડે કાઢવા લાગ્યા. તેમાંથી ઘણું ઘી કાઢયા છતાં પણ જ્યારે તે ઘડાનું ઘી ન્યૂન થયું નહીં, ત્યારે ઈંઢણીની અંદર ચિત્રકવેલી હેવી જોઈએ એમ તેણે ધાર્યું. તેથી તે આભીરીને ઘણા પૈસા આપી ઈંઢોણી સહિત તે ઘીને કુંભ તેણે વેચાતો લઈ લીધે. તેથી તે ઘડામાં અખૂટ ઘી થયું. અહો ! ભાગ્યની જાગૃતી કેવી છે?
હવે તે નગરને રાજા જયસિંહ જ્યારે જમવા બેસતું હતું, ત્યારે તેની એક દાસી વાટકે લઈને તે પિડની દુકાને થી લેવા માટે હમેશાં આવતી હતી. તેને તે મૂલ્યવડે અતુલ સુગંધિવાળું ઘી આપતે હતો, અને તે રાજા હમેશાં તે ઘી ખાતે હતું. આ પ્રમાણે કેટલાક કાળ ગયે, તેવામાં એકદા પેથડ જમવા ઘેર ગયે હતું, અને તેને પુત્ર ઝાંઝણ દુકાને બેઠે હતું. તે વખતે તે દાસી ઘી લેવા
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
