________________
પ્રેમ અને પૂર્ણતા ઃ ૨૧૫ છે અને તેમાં રહેલ સિદ્ધાંત સમજાય છે કે જેના પર ચિત્ત દઈ પ્રેમપૂર્વક વિચાર કરવામાં આવે તે પરિણામે તેને પામી શકાય.
પ્રભુને આ પ્રેમી ભક્ત શાંતભાવે વિચારે છે કે પ્રભુજીનો દેહાધ્યાસ છૂટી ગયો છે તેથી તેઓ મન, વચન ને કાયાની ક્રિયાના કર્તા કે તે ક્રિયાના ફળના ભક્તા થતા નથી. તે હવે તેમનાં મન, વચન અને કાયાની ચેષ્ટાઓનું ધ્યાનપૂર્વક નિરીક્ષણ કરવું અને તે ચેષ્ટાનાં રહસ્યોને પકડી પાડવાં. એ રહસ્યોનું જ્ઞાન થવાથી, તેની વિસ્મયકારક અદભુતતા લક્ષમાં આવશે ને અભુતતા લક્ષમાં આવતાં પ્રભુની અલૌકિક દશા પ્રગટ થશે. વળી એ અલૌકિક દશા પ્રગટતા થતાં, પ્રેમ-શ્રદ્ધા-અર્પણ તાના ભાવે ઊછળી ઊછળીને વધશે અને એ થકી સ્વાભદશા પણ આગળ વધી પૂર્ણતા પ્રતિ દોડશે,
એમ વિચારીને પ્રભુને પ્રેમી ભક્ત પ્રભુના ઉપકારી સમાગમમાં વારંવાર આવે છે, દર્શનની અભિલાષા તૃપ્ત કરે છે, ઉત્સાહ ને પ્રેરણાનું બળ મેળવી સંતુષ્ટ થાય છે અને પ્રભુની કૃપા સંપ્રાપ્ત કરવાના મનોરથ સેવે છે. કોઈવાર પ્રભુના શાંતિદાયક સાંનિધ્યમાં પ્રભુની સન્મુખ વિનયભકિતપૂર્વક બેસી પ્રભુની મુખમુદ્રાનું પ્રેમથી આવલકન કરે છે અને જે જે દિવ્ય ચમકૃતિઓ નિહાળે છે તેને હૃદયમાં ગાવી દઈ સ્મૃતિમાં રાખે છે. કેઈવાર પ્રભુને અમૃતમય વાણું પ્રકાશવાને ચોગ હોય ત્યારે જે
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
