________________
૧૪૪ : આધ્યાત્મિક નિબંધ જઈ રૂવાડાં ઊભાં થઈ જાય છે. તે બિચારા નારકી જીવે ક્ષેત્રવેદી, શીતતા--Gણાની વેદના, તીરથી વિંધાતા હોઈએ એવી હવાના સ્પર્શથી થતી વેદના, તીર્ણ તરવારની તીક્ષ્ણ ધા૨ સમાન પાણી પીતાં થતી વેદના, પરસ્પર વેરના ઉદયથી તેમના વૈકીય શરીરના અન્ય નારકીઓના આઘાત થકી થતા ટુકડે ટુકડાની વેદના એ આદિ દુઃખ વેદે છે. તે ઉપરાંત પહેલી નરકની ઉપમાં જે હલકા દેવેનું સ્થાન છે. ત્યાંના દેને નારકીઓ પ્રત્યેનું બંધાયેલ વેર ઉદયમાં આવતાં નીચે ઊતરી નારકીઓને અમર દુખ આપે છે. દેવે તેમને મારે છે, ચામડી ઊતરડે છે, અંગે રાગ કાપી જુદાં કરે છે અને અનેક પ્રકારે શારીરિક પીડા ઉપજાવી બહુ હર્ષિત થાય છે. આ દેવે પરમાધામીઓ કહેવાય છે. ઉપસંહાર
આટલા લેખ પરથી નિઃશંકપણે સમજાશે કે આ સંસાર ઋણાનુબંધના આધારે ચાલે છે ને ટકે છે. જ્યાં સુધી કરજનું લેવું -દેવું શેષ રહ્યું છે, ત્યાં સુધી સંસાર પણું રહ્યો છે. જમા-ઉધારનાં પાસાં સરખાં થઈ જાય એટલે કે કિંચિત્ માત્ર ઋણ ન રહે, ત્યારે જીવ મુક્ત થાય છે.
ત્રણ બંધાવાને આધાર રાગદ્વેષની પરિણતિ ઉપર છે. રાગદ્વેષના પરિણામ નિજસ્વરૂપના અજ્ઞાન પર આવ
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
