________________
૧૪ર : આધ્યાત્મિક નિબંધ
શુભ ઉદય ઃ
કઈ જીવ કલ્યાણમૂતિ સમ્યફદર્શનને અથવા આત્મજ્ઞાનને પ્રાપ્ત થયા પહેલાં હિંસાત્મક ભાવ અને આચરણમાં રહી વા અજ્ઞાન દશામાં આકરા દેષવાળી પ્રવૃત્તિ કરી નરકગતિને બંધ પાડે છે અને પછી કઈ સમર્થ જ્ઞાની ભગવંત સમાગમગ પૂર્વના કોઈ મહત્ પુણ્યના ઉદયે સંપ્રાપ્ત થતાં અને તેમને અપૂર્વ બધા અંતરમાં પરિણમતાં જીવનનું વહેણ એકાએક બદલાય છે. દેની સાચા દિલથી પશ્ચાત્તાપ-પૂર્વક ક્ષમાપના કરી તે પરમ પુરુષના આશ્રયે ખંત, ઉત્સાહ અને અપ્રમાદપણે સત્યધર્મનું આરાધન કરે છે. તે પ્રભુના ચરણકમળની સેવામાં રહી, આજ્ઞાનું એક નિષ્ઠાએ આરાધન કરી, પ્રભુકૃપા મેળવી આત્મજ્ઞાનનો અપૂર્વ લાભ સંપ્રાપ્ત કરે છે અને આત્મવીર્યના વિશેષ વિશેષ ઉઘાડથી ઉત્તરોત્તર આત્મદશા વધારી, તીક્ષણ આપગમાં રહીને અપ્રમત્ત સંયમ નામના ગુણસ્થાનકે સ્થિતિ કરી તીર્થકર નામકર્મ ઉપાર્જન કરે છે. દેહાયુષ્યની પૂર્ણતા થતાં તે ભાવિ તીર્થકર પ્રભુ (શ્રી શ્રેણિક મહારાજના દષ્ટાંતે) ને પૂર્વે બાંધેલ નરકગતિમાં જવું પડે છે. ત્યાં તે પ્રભુ તે ગતિનાં દુઃખે અતિ શાંતિથી અને સમતાથી વેદે છે. દુઃખ દેનાર સામે બદલો વાળવાના લેશ પણ ભાવ નથી પરંતુ કેવળ સહી લેવાની નિર્મળ વૃત્તિ છે તેથી જરા પણ પ્રતિકાર કરતા નથી; સહજ આત્મસ્થિરતા
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
