________________
* ણ નું બંધ ઃ ૧૨૧ જમ્યા નહીં. સાંજે ઘેર આવ્યા બાદ કડક સ્વભાવના સુભાષે સુભાષાનો ત્યાગ કરી ગુસ્સાથી કહ્યું કે “એ રીતે ત્રાગું કરવાથી કાંઈ વળશે નહીં. જમવું હોય તે જમી લો. ન પોસાતું હોય તો પાછા દેશમાં જાઓ.” સુનંદાએ શાંત પાડવા પ્રયત્ન કર્યા પણ સુભાષ માને તો ને ? બીજા જ દિવસે તપ્ત હદયે આંસુ સારતા પિતા દેશ તરફ રવાના થયા અને નોકરીના કામ પર ચડી ગયા. એ જ વર્ષે પુત્રી રમા સુવાવડમાં અવસાન પામી. પિતાના દુખમાં વધારો થા.
બીજા પુત્ર સુમતિચંદ્રને અભ્યાસ સાધારણ હતું, તેથી તેણે સામાન્ય નોકરી સ્વીકારી થોડા જ વર્ષમાં ભાગ્યોદય થવાને હશે તેથી નાના ભાઈ જયેશની ઓળખાણ અને લાગવગથી તેને ધંધામાં ભાગીદાર થવાનું બન્યું, સ્થિતિ પણ સુધરી. કેઈએ કહ્યું કે, “તમને જયેશની ઠીક સહાય મળી એ ખુશી થવા જેવું છે. તેને ઉપકાર માનવે જાઈએ.” સુમતિભાઈ તો પૂરા ઘમંડી સ્વાર્થદષ્ટિવાળા અને મેટાઈના અભિમાની; તરત જ ઉત્તર વા કે “મારા ઉપર કેઈનો ઉપકાર નથી. મેં મારી જાતથી જ બધું કરીને ઊંચે આવ્યો છું.”કૃતદની ઉપકારને એળવનાર જ રહે છે, અને તેનું પરિણામ પણ તેને ઉદય આવ્યે ભોગવે છે. નાના જયેશ બધી રીતે સુખી છે.
હવે સુભાષને પુત્ર વિનય ઉંમરલાયક થયે છે.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
