________________
૧૨૦ : આધ્યાત્મિક નિબંધો સુભાષને થોડું કરજ કરીને પણ કોલેજનાં બે વર્ષ સુધી ભણાવ્યું હતું અને પછી પરણાવ્યા હતા. પુત્રવધુ સુનંદા ભેળી અને માયાળુ હતી. મુંબઈમાં સુભાષને સ્ટોર્સ મેનેજરના હાકાળી નોકરી બીજે લીધેલ અનુભવના આધારે મળતાં તેમનું જીવન સુખમાં વીતવા લાગ્યું, કરજ ચૂકવવા પિતા તરફથી રકમની માગણી થતાં હાલમાં સગવડ નથી એમ જણાવી ઉડાઉ જવાબ આપી નવિનચંદ્રને દુભવતે. લાચાર પિતા બીજું શું કરી શકે? ભગ્ન હૃદયે બેસી રહેતા તેમણે ગામમાં બીજું પરચુરણ કામ કરીને, તનતોડ મહેનત કરીને આવક વધારીને બીજા પુત્ર તથા પુત્રી રમાનાં લગ્ન કર્યા. તે શુભ પ્રસંગે સ્ટોર્સના મેનેજર સાહેબ શ્રી સુભાષે પિતા નવિનચંદ્રને પિતાના કેળવણી વગેરે ખર્ચનો હિસાબ પિતાની રીતે કરી રૂપિયા પાંચસે આપ્યા અને હવે હિસાબ ચૂકતે થાય છે એમ પિતાને કહી સંભળાવ્યું, અર્થાત્ તેમણે હવે પૈસાની માગણી કરવી નહીં એમ સૂચવ્યું. નવિનચંદ્રના જીવનમાં નવિનતાને આ બીજે આઘાત હતા, નિરુપાયતા હતી. લેણદેણ હેય તેટલું લેવાય છે એ સિદ્ધાંતે સંતુષ્ટ રહેતા. ડાં વર્ષ પછી એકવાર નવિનચંદ્ર સુભાષને મળવા અને તેની કારકીર્દિ જેવા મુંબઈ ગયા. સુભાષની પ્રમાણમાં ઠીક સાહ્યબી જોઈ આનંદિત થયા. પુત્રને બહેનને પસલી આપવાનું માથા પર લેવા હળવેકથી કહ્યું. જેમ ચાલે છે તે બરાબર એ ઉત્તરથી પિતાને અત્યંત દુઃખ થયું અને તે દિવસે દુઃખના ભારથી
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
