________________
શ્રી આમપ્રબોધ પ્રધાન અને મોટામાં મોટા ધમને તથા આગમને તું પામે છે, એટલે હવે તારે ભય નષ્ટ થયેલો સમજજે તેથી મનમાં જરાપણ દુઃખ ધરવું નહીં. અને મનને નિશ્ચિંત રાખવું.” (૧)
" चिइवंदणमझगाहं अजितसेलइच्चाई पखिविय निवसहाए जयं धुवं तुज्झ gifમ '' || ૨ |
જે ચૈત્યવંદનના મધ્યમાં” “જ્ઞતસિ’ એ ગાથા છે. તે પ્રક્ષિપ્ત ગાથા છે; એમ તેના કહેવાથી તેને રાજા વિક્રમની સભામાં અવશ્ય જયલક્ષમી અપાવીશ. (૨)
આ વાત સાંભળી ધનશેઠ હર્ષિત થઈ ગયું. પછી તેણે રાત્રિને સુખેથી નિગમન કરી પ્રભાત થતાં રાજા વિક્રમે તે બંને સંઘપતિઓને પોતાની સભામાં પરિવાર સહિત બોલાવ્યા. તેઓ રાજસભામાં આવ્યા અને રાજાની આજ્ઞાથી તે બંને પક્ષકાએ પિતપતાનો વૃત્તાંત જણાવ્યું. તે સાંભળી રાજા વિક્રમ બોલ્યા: “સંઘપતિએ, તમે બંને જૈન આગમના જ્ઞાતા છે; જનધર્મના શ્રદ્ધાળુ છે અને જિનશાસનના પ્રભાવક કરવાને વિષે પ્રવીણ દેખાઓ છે, તેમ છતાં તમે આવું અઘટિત કાય કેમ આરંભ્ય છે? પ્રથમ ધનશેઠે નમ્રતાથી કહ્યું: “રાજેન્દ્ર, અમે અમારા તીથમાં વસ્ત્ર–આભૂષણોએ કરી જિનપૂજા કરીએ છીએ, તેને આ દુષ્ટ બુદ્ધિવાળે શેઠ શા માટે વિનાશ કરે છે? ત્યારે વરુણશેઠ જણાવ્યું : “સ્વામી ! અમે અમારી તીર્થને વિષે કોઈને અવિધિઆશાતના નહીં કરવા દઈએ. આ પ્રમાણે બંનેના વચન સાંભળી રાજાએ સંશય લાવીને કહ્યું : “આ તમારા બંનેમાં કેનું તીથ હશે, એ શી રીતે જાણવામાં આવે? ધનશેઠે કહ્યું: “સ્વામી ! આ તીથ અમારું જ છે કારણ કે, અમારા ચૈત્યવંદનની અંદર “રૂતિસિ” ઇત્યાદિ ગાથા લાંબા વખતથી ચાલી આવે છે. જે આપને તેમાં શંકા રહેતી હોય તે આ અમારા સંઘમાંથી બાળક, તરુણ, અને વૃદ્ધમાંથી ગમે તેની પાસે ચૈત્યવંદન સૂત્ર બેલા, એટલે આપને ખાત્રી થશે.” વરુણ શેઠે કહ્યું : “મહારાજ ! આ નવીન ગાથા રચી આ કપટી શેઠ પોતાના બધા સંધને વખતે શીખવતે ન હોય? તે શી ખબર પડે?” વરુણ શેઠના આ વચન સાંભળી રાજાએ પિતાને ખાત્રી કરવાને માટે એક સેવકને પવનગતિ નામની ઊંટડી ઉપર બેસાડી પોતાના શહેરની નજીક રહેલા શ્રેણી પલ્લી નામના ગામમાંથી શીલાદિક ગુણો વડે પ્રસિદ્ધ, ઉત્કૃષ્ટ જૈન ધર્મના
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org