________________
લૉરેઈનની અદેખાઈ તેની તે રાહ જોવા લાગ્યો. થોડી વારમાં બારણું ઊઘડ્યું, અને એ સૌ ત્યાં થઈને મૅડમના કમરામાં દાખલ થઈ ગયા.
“હં-અં-એ,” લૉરેઈન ગણગણ્યો; “મેડમના ભોજન વખતે સંગીતનો પ્રબંધ જ થઈ રહ્યો છે; બિચારો ફિલિપ એમ માને છે કે, એ સૌને તેનો ડર લાગ્યો છે એટલે મેં છુપાવતા ફરે છે. પણ આ તો તેને બાજુએ રાખી મહા-ભોજનની જ પરવી ચાલે છે!”
તેણે હજૂરિયાને પૂછયું, “તને આ વાતની ખબર શી રીતે પડી?” “મ0 માલિકૉને કહ્યું.” “તારા પ્રત્યે તેનો સદ્ભાવ લાગે છે!”
“ના જી, મોંશ્યોર પ્રત્યે તેમનો ભારે સદ્ભાવ છે; અને તેમને તેમના ઘર-કારભારી બનવું છે.”
“જરૂર તે બનશે જ, હું મંશ્યોરને ખાસ ભલામણ કરીશ. પણ સાચું કહી દેજે, તને એ વાત મારા કાને નાખવા બદલ શું મળ્યું
છે?”
“માત્ર મ0 દ ગીશની આ ખાનગી ખબર.” તો લે, એ ખબર હું તારી પાસેથી સો સોના મહોરોથી ખરીદું
“આભાર મચ્યોર.”
પણ મેં આ બધું કશું જોયું નથી, એમ જ તારે સમજી રાખવાનું.”
“અને મને પણ આપે કશું આપ્યું નથી, એમ આપે સમજી રાખવાનું.”
લૉરેઈને હવે મેંશ્યોર પાસે જઈ, ઠાવકે મોંએ જણાવ્યું, “મ0 દ ગીશ જડયા નહિ. તે કોણ જાણે હવા થઈ ગયા છે. સવારની તમારી અણધારી મુલાકાતે એ લોકોને ચોંકાવી મૂક્યા છે.”
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
