________________
* પ્રેમ-પાંક ભરતીનાં પાણી તે ટાપુની આસપાસ ફરી વળ્યાં હતાં, પણ ટોચ સુધી પહોંચવાને હજુ થોડી વાર હતી.
બંને જણ ઝટપટ પાણીમાં થઈ તે ટેકરા ઉપર જઈ પહોંચ્યા. દરિયાનું પાણી ઊંચું આવતું જ જતું હતું, અને એ ટેકરો. વધુ વખત કોરો રહી શકે તેમ ન હતું. બકિંગહામે દ વાર્દને કહ્યું, “તમને ઠીક લાગતું હોય તો તમે ઇંગ્લંડની ભૂમિ સુધી આવી શકો છો; નહિ તો અહીં જ હવે પતાવી દઈએ.”
પણ એટલી વારમાં તો ટેકરા ઉપર પણ પાણી ફરી વળવા લાગ્યું. બંને જણા ઝટપટ તરવારો ખેંચી તૈયાર થઈ ગયા. બકિંગહામ બોલી ઊઠયો, “જુઓ ઍ૦ દ વાર્દ, હું તમારી સાથે લડી રહ્યો છું, કારણ કે, મને તમારી ઉપર ભારોભાર અણગમો છે. તમે મારા મિત્રોમાંના એકને ખૂબ અપમાનિત કર્યો છે, અને હું તમારો જીવ લેવા મારાથી બનતું બધું કરી છૂટીશ. કારણકે, તમે જે જીવતા રહેશો તો મારા મિત્રો પ્રત્યે ઘણી દુષ્ટતા દાખવવાના છો, એની મને ખાતરી છે. બસ, મોંદ વાર્દ, મારે આટલું જ તમને કહેવાનું છે.” આટલું કહી બકિંગહામે દ વાર્દને નીચા નમી સલામ કરી.
અને લૉર્ડ, અત્યાર સુધી મને તમારા પ્રત્યે ખાસ અણગમો ન હતો; પરંતુ હવે તમે મારા સ્વભાવને બરાબર પામી ગયા છો, એટલે હું પણ તમને બરાબર ધિક્કારવા લાગ્યો છું અને મારે પણ તમને મારી નાખવા મારાથી બનતું કરી છૂટવું પડશે.” આમ કહી, તેણે પણ ડયૂકને નમન કર્યું.
તરત જ બંનેની તરવારો અંધારી રાતે વીજળીના બે ચમકારાની પેઠે લપકી ઊઠી. બંને જણા કુશળ પટ્ટાબાજ હતા. અને શરૂઆતમાં કાંઈ પરિણામ ન આવ્યું. પરંતુ રાત ધીમે ધીમે ગાઢી થવા લાગી હતી અને તેઓ માત્ર ધારણાથી જ હુમલો કરી રહ્યા હતા. અચાનક દ વાર્દની તરવાર બકિંગહામના ખભા ઉપર અટકી અને લૂકનો હાથ નીચો નમી ગયો.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
