________________
બે સખીઓ
૫૫
“ અરે !” મૅડમ વાનેલ પોતાનો પગ બારી પાસેની શેતરંજી ઉપર પડેલા એક કાગળ તરફ લાંબો કરતી બોલી, “મળવાની શી જરૂર છે? કારણ કે લખીને પણ મળી શકાય ને?”
મૅડમ બેલિયેર કંપી ઊઠી; કારણ કે પેલો કાગળ, જે તે હમણાં જ વાંચતી હતી તેના ઉપર મોં ફુકેની મુદ્રા સ્પષ્ટ દેખાતી હતી. તેણે તરત જ તે કાગળ ઉપર પોતાનો ઘેરદાર રેશમી પોશાક છાવરી દીધો, અને પછી મૅડમ વાનેલને કહ્યું, “આવી આવી મૂરખ વાતો કહેવા તો તમે અત્યારના પહોરમાં મારે ત્યાં નહિ જ દોડી આવ્યાં હો.” તો ચાલોને બહેન, મારી ગાડીમાં, આપણે વિસની તરફની ઝાડીમાં જરા ફરી આવીએ; પહેલાં આપણે ત્યાં ફરતાં ફરતાં એકબીજાનાં પ્રેમપ્રકરણોની વાતો કેવાં દિલથી કરતાં? મારાથી હજુ સેટ માંદે* ભુલાતું નથી. ’
C
,,
66
“છટ્ છટ્, હજુ તમે સેટ માંદેને યાદ કર્યા કરો છો? અને તમે તો આટલાં બધાં સ્વમાની માણસ છો !”
“સ્વમાની છું એટલે જ, સામા પ્રેમીજનની બેવફાઈ તથા ઉપેક્ષા મારાથી સહન નથી થઈ શકતી. અને જેને હું તજી દઉં તે જો તેથી ખરેખર દ:ખી થતો લાગે, તો હું પછી પણ તેને ચાહું છું. પરંતુ જેઓ મને તજી દે અને પાછા ઉપરથી પોતાની બેવફાઈનું ઘમંડ દાખવે, તેઓ મને મરણિયણ બનાવી મૂકે છે.”
“અને છતાં તમે સેંટ માંદેને એટલે કે,—મા૦ ફુકેને ભૂલતાં નથી એ કેવું?'
મૅડમ વાનેલ સમજી ગઈ કે, મૅડમ બેલિયેર હવે પોતાની અદેખાઈ કરવા લાગી છે. તેણે કહ્યું, “હું ગમે તેવી હોઈશ, તથા મને મોં ફુંકે
* કામિની અને કાંચન ’માં આવે છે તેમ, મ૦ કુકેનું પ્રેમ-પ્રકરણ ચલાવવાનું ખાનગી મકાન, જ્યાંથી ભૂગર્ભ રસ્તો તેની કચેરીમાં પહોંચતો. આ ખાનગી મકાન કોનું હતું તે કોઈ ન જાણતું. પણ કુકેની પ્રેમિકાઓને એ મકાનની ચાવી મળતી. ત્યાં આવી, તેઓ અમુક તાર ખેંચવાની કરામતથી કુકેને પોતાના આવ્યાની ખબર પહોંચાડી શકતી.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
