________________
૪૮ -
પ્રેમ-પંક “પણ તમારી વાત સાંભળે તેને તો એમ લાગે કે, જાણે તમને આ કેદ ગમતી હોય!”
“હું સહન કરી લઉં છું.” “અર્થાત્ કોઈક દિવસ છુટાશે, એ ખાતરીથી ને?”
“મને ખાતરી તો નથી જ, માત્ર આશા છે, એટલું જ. પણ દિવસે દિવસે એ આશા ઓછી થતી જાય છે.”
“પણ એક વખત તમે સ્વતંત્ર હતા જ, તો પછી ફરી કેમ ન થઈ શકો?”
“એ જ કારણે મારી આશા ઘટતી જાય છે, કારણ કે, જો મને ફરીથી છોડવો હોત, તો મને કેદમાં પૂર્યો જ શા માટે હોત?”
“તમારી ઉંમર કેટલી થઈ?” “મને ખબર નથી.” “તમારું નામ શું?” “હું ભૂલી ગયો છું.” “તમારાં માબાપ કોણ છે?” “મને તે બાબતની કશી ખબર કદી હતી જ નહિ.” “પણ તમને ઉછેરતાં હતાં તે લોકો કોણ હતાં?” “તેઓ મને તેમનો પુત્ર નહોતાં કહેતાં.” “અહીં આવતા પહેલાં તમે કદી કોઈને પ્રેમ કરતા હતા?”
“મારી આયા અને મારાં ફૂલોને હું પ્રેમ કરતો હતો. મારા હજૂરિયાને પણ.”
“તમારી આયા અને તમારો હજૂરિયો તમારી પાસે નથી, તેનું તમને દુઃખ થાય છે ખરું?”
તે મરી ગયાં ત્યારે હું ખૂબ રડયો હતો.”
“તેઓ તમે અહીં આવ્યા ત્યાર પછી મરી ગયાં હતાં કે અહીં આવ્યા પહેલાં?”
“મને ઉપાડી લાવ્યા તેની આગલી રાતે તેઓ મરી ગયાં હતાં.”
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
