________________
પ્રેમ-પંક જેલરે હવે ઍમીસને પૂછયું, “તમે, શ્યોર, જેલના શિલ્પી છો,
ખરું?”
હા, ભાઈ.”
“તો પછી અહીંનું આવું બધું જોઈને તમારી છાતી કેમ ઢીલી થઈ જાય છે?”
ઍમીસ સમજી ગયો કે, આ બધાને કશો વહેમ ન જાય તે માટે તેણે કંઈક ચાલાકીથી જવાબો આપવા જોઈએ. પણ એટલામાં તો બેઇઝમૉએ જ જેલરને કહ્યું, “અમે ઉપર જઈએ છીએ; તમે અહીં દાદર આગળ જ નીચે ઊભા રહેજો.”
બેઇઝમૉએ પછી નં. ૨ વાળા કમરનું બારણું ઉઘાડ્યું. લોખંડના સળિયાવાળી બારીમાંથી આવતા પ્રકાશમાં એક સુંદર જુવાન માણસ અંદર બેઠેલો દેખાયો. તેના વાળ નાના કાપેલા હતા, તથા તેને દાઢી ઉગવાની શરૂઆત થઈ હતી. પાસેની આરામ ખુરશીને કોણી ટેકવીને તે એક સ્કૂલ ઉપર બેઠો હતો. ઉપર પહેરવાનાં તેનાં કપડાં કીમતી મલમલનાં હતાં અને તે પથારી ઉપર પડેલાં હતાં.
ગવર્નર અંદર પેઠો એટલે પેલાએ શાંતિથી ઊભા થઈ તેને સલામ કરી. પરંતુ તેની નજર ઍરેમીસ ઉપર પડી કે તરત ઍરેમીસ ફીકો પડી ગયો અને આખે શરીરે જોરથી ધ્રૂજી ઊઠયો. તેના હાથમાંનો ટોપો જમીન ઉપર પડી ગયો. બેઇઝમાં તો વારંવાર આ કમરામાં આવતો, એટલે તેને ઑરેમીસ જેવી કશી લાગણી ન થઈ. તે તો એક સારા સેવકની રીતે પોતાના હાથમાંનું ખાણું ટેબલ ઉપર ગોઠવવા લાગી ગયો.
બધું ગોઠવી લીધા પછી બેઇઝમૉએ કેદીને પૂછ્યું, “તમારી તબિયત ઠીક દેખાય છે; તમે ભલાચંગા છો ને?”
“હા, હા, તદ્દન સારી છું; તમારો આભાર માનું છું, મેંશ્યોર.”
તેનો અવાજ સાંભળીને તો ઍરેમીસ ફાટેલ આંખે તેના તરફ એક બે પગલાં આગળ વધ્યો.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
