________________
૪૨
પ્રેમ-પંક
પણ એટલામાં નાસ્તાનું તેડું આવ્યું એટલે તેઓ ભોજનના ઓરડામાં ગયા. ઍરેમીસે ત્યાં વાત વાતમાં બેઇઝમોને ખૂબ ચગાવ્યો, તથા ટેબલ ઉપર પડેલી બાટલીઓમાંથી ઉઘાડી ઉઘાડીને તેને ખૂબ દારૂ પાઈ દીધો. પોતે તો જાણે ચાખતો હોય તેમ જ થોડો થોડો લીધા કરતો હતો.
ઍમીસે બેઇઝમૉને વચ્ચે પૂછયું, “તમે પેલા સેલદ કવિને પણ આવો સારો દારૂ પીવા આપો છો, કેમ?”
“ના, ના, એ જોડકણાં લખનારને એ દારૂ શાનો મળે? એ તો બરતોદિયેર નં. રને જ મળે.”
“મિત્ર, એ વળી કઈ ભાષા થઈ?”
“હાં, હાં; એ તો પેલા ટાવરનું નામ છે, જેના બે નંબરના ઓરડામાં પેલા માશિયાલીને રાખવામાં આવ્યો છે.”
કેટલા દિવસથી એ ત્યાં છે?” “સાત-આઠ વર્ષથી, લગભગ.”
કેમ “લગભગ’ કહો છો? તમને ચોકસ તારીખોની ખબર નથી હોતી?”
“એ મારા વખતમાં નહોતો આવ્યો, મૌ૦ દબ્લે; અને બાસ્તિલની ગુપ્ત વાતો ચાર્જ આપતી વખતે વારસામાં આપવામાં આવતી નથી!”
અર્થાત, તેને કેદ પૂરવામાં આવ્યો એમાં રાજ્યની કોઈ મોટો ભેદ છે, એમ?”
એવું તો કાંઈ નહિ, પરંતુ એનું મોં સરવું આવે છે, એ જ મોટો ભેદ ન કહેવાય?”
“ પણ તમારા બીજા પહેરેગીરો કે નોકરી તો એને જોતા જ હશે ને? તેમને એ વાતની ખબર ન પડે?”
ના, ના, જેના મને તેનું મોં મળતું આવે છે, તેને જે વારંવાર મળતો-જોતો હોય, તેને જ તેનો ખ્યાલ આવે. બીજા કોઈને નહિ.”
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
