________________
૩૨
પ્રેમ-પંક
ફુકેએ માત્ર ગંભીરતાથી નમન કરીને કહ્યું, “આપને ક્યારે જોઈશે?” પણ તે દરમ્યાન તેણે પોતાના નખ પોતાની છાતીમાં એટલા જોરથી દબાવી દીધા હતા કે, અંદર લોહીનાં ટીપાં ઊપસી આવ્યાં. જોકે, તેના મોં ઉપર તો બેફિકરાઈ અને આનંદની જ રેખાઓ મોજૂદ હતી.
“તમને એ ભેગા કરતાં જેટલો વખત જોઈએ તે લેજો –ના, ના, મારે જેમ બને તેમ જલદી જ તે નાણાં જોઈશે.”
“સરકાર, પણ અમુક વખત તો જોઈશે જ.” કોલબેરના મોં ઉપર વિજયની રેખાઓ છવાઈ રહી.
પણ કુકેએ તુમાખીભેર ઉમેર્યું, “માત્ર રોકડ નાણાં ગણવા જેટલો જ સમય જોઈશે, સરકાર. એક દિવસમાં દસેક લાખ સિક્કા તોળી શકાય.”
“તો ભલે ચાર દિવસ લેજો,” કોલબેરે જણાવ્યું.
મારા કારકુનો,” કુકેએ રાજાજી સામે જોઈને જવાબ આપ્યો, “આપ નામદારની સેવામાં ચમત્કાર કરી બતાવશે. આપને ત્રણ દિવસમાં એ નાણાં મળી જશે.”
હવે કોલબેરનો ફીકા પડવાનો વખત આવ્યો.
૨
કુકે જેવો પોતાને ઘેર મારતે ઘોડે આવી પહોંચ્યો, તેવો જ પથારીમાં આળોટી ગયો. ઍરેમીસ તે કમળમાં બેઠો બેઠો કશું લખતો હતો. કુકેના મોં ઉપર ક્ષોભ, ચિંતા અને હતાશાની છવાઈ રહેલી ફીકાશ જોઈ તે ચોંકી ઊડ્યો.
નોકર રવાના થતાં જ, બારણું બંધ કરી તેણે કુકેને પૂછ્યું, “કેમ, કંઈ પત્તાની બાજુમાં હરહંમેશની માફક હારી આવ્યા કે શું?”
રોજ કરતાં વધારે." “મેંશ્યોર ફુકેને વળી “વધારે” શું ને “છું' શું?”
“હા, ચાલીસ લાખ હારીને આવ્યો હોઉં, તેને તમે વધારે ગણો કે શું?”
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
