________________
રાજાજી પત્તાની બાજી રમે છે
૩૧ નાખ્યા. મેડમે પણ આંખો ઢાળી દઈ એક ઊંડો નિસાસો નાખ્યો. એ બંને નિસાસા ચાલાક બાજુ મતાલેથી છાના રહ્યા નહિ.
રાજા પત્તાંના મેજ તરફ પાછા ફર્યા, ત્યારે તેમની સ્થિતિ કંઈક ભાનભૂલા જેવી થઈ ગઈ હતી. એટલે ટેબલ ઉપર પડેલા પૈસા કોણે કોના વતી જીત્યા છે તેનો હિસાબ લેનાર જાણે કોઈ રહ્યું નહિ. માનિકએ વીસેક હજાર ફ઼ાંક પોતે જ ઉપાડી લીધા. દ વાદે પણ ડયૂક ઑફ બકિંગહામના ચિત્તનું ઠેકાણું ન જોઈ, તેના વતીની મોટી રકમ ઉપાડી લીધી.
પણ તેથી કોલબેર જરા પણ ભાનભુલો થયો ન હતો. તે તેની ગણતરીમાં જ હતો. તેણે હવે રાજાજીની પાસે આવી તેમના કાનમાં કિંઈક ગુસપુસ કરી. રાજાજી એકદમ કંઈ જુસ્સામાં આવી ગયા. તેમણે આસપાસ નજર કરીને પૂછ્યું, “મેંશ્યોર ફુકે ચાલ્યા ગયા કે શું?”
“ના જી, હું અહીં હાજર જ છું;” ડયૂક ઑફ બકિંગહામ સાથે વાતોએ વળગેલા ફુકેએ જવાબ આપ્યો.
“તમારી વાતચીતમાં ભંગ પાડવા બદલ મને માફ કરજે; પરંતુ તમારી સેવાઓની જરૂર હોય ત્યારે મારે તમને બોલાવવા જ જોઈએ.”
“હું હરહંમેશ આપની સેવામાં હાજર છું.” ફકએ વંદન કરી જવાબ આપ્યો.
તમારી રોકડ-પેટી સાથે ને?” રાજાએ બનાવટી હાસ્ય હસીને કહ્યું.
મારા કરતાંય મારી રોકડ-પેટી પહેલી આપ નામદારની સેવામાં હાજર હોય, સરકાર.”
તો વાત એમ છે કે, મારે ફતેબ્લો મુકામે પંદર દિવસનો ઉત્સવ-સમારંભ કરાવવો છે; એટલે મારે અમુક રોકડ રકમ જોઈશે – કેટલીક જોઈશે કોલબેર?”
કોલબેરે પોતાનું ક્રૂર હાસ્ય હસતાં કહ્યું, “ચાલીસ લાખ ફ્રાંક બહુ છે.”
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
