________________
૩૨૪
પ્રેમ-પંક લુઇઝાએ માત્ર હૃદયફાટ નિસાસો અંદર જ દબાવી દીધો. રાજાએ આગળ ચલાવ્યું, “તમને તમારી જાત ઉપર ભારે કાબૂ હોય એમ લાગે છે; પરંતુ તમારું જોર તમે ગાઢ પ્રેમ દાખવવામાં વાપરજો, જેથી મારો પ્રેમ તમારા ઉપર ઢોળવા બદલ હું હંમેશ પરમાત્માનો આભાર માન્યા કરું.”
જવાબમાં લા વાલિયરે પોતાની ઉત્કટ પ્રેમભરી અને લગભગ આંસુભરી આંખો રાજાજીની આંખોમાં પરોવી દીધી. રાજાને આખે શરીરે થઈને એક ચમક પસાર થઈ ગઈ. આ મુગ્ધાની એવી ભાવભરી નજર મેળવવી એ જ કેટલી કૃતાર્થતા છે, એ તેને સમજાયા વિના ન રહ્યું.
થોડી વાર ચૂપ ચાલ્યા પછી રાજા ફરી બારીની નજીક આવીને બોલ્યો, “તમારી ચુપકીદી કેવી કઠોર છે, પ્રિય? અને તમે એક વખત તમારો પ્રેમભાવ પાછો સમેટી લો, તો કેવાં શિલા જેવાં નઠોર થઈ શકો, તેની કલ્પના મને આવે છે! અને તેથી મેં મારો હદયભરેલો પ્રેમ તમને અર્પણ કરવામાં કેવું મોટું જોખમ ખેડયું છે, એ વિચાર આવતાં મારાથી ધ્રુજી ઉઠાય છે.”
સરકાર, હું આપને વિશેષ કંઈ કહેતી નથી; માત્ર એટલું જાણી રાખજો કે, હું પ્રેમ કરું તો તેમાં પણ શિલા જેવી જ અડગ રહું છું.”
પ્રેમ કરું તો” એમ તમે બોલ્યાં, ખરું? તો હજુ તમે પ્રેમ નથી કર્યો, એટલે મારા પ્રત્યે અડગ રહેવાનું તમારે માટે ઊભું નથી થતું, એમ જ ને?”
“સરકાર, સરકાર, મારા જેવી અબુધના શબ્દોના અર્થ આવી રીતે કરવાના ન હોય. મને બોલતાં નથી આવડતું; હું શી રીતે આપને ખાતરી આપું કે હું આપને —”
“મને સોગંદ લેવાનું બહુ ગમે છે; તો અત્યારે ખુલ્લા આકાશમાં પરમાત્માની છાયા હેઠળ સોગંદ ખાઓ કે, મેં મારા અંતરનો જે સાચો પ્રેમ તમને આપ્યું છે, તે તમે એટલી જ વફાદારીથી જતન કરશો; કારણકે, એટલું યાદ રાખજો કે, હું ગમે તેવો મનાતો હોઈશ કે દેખાતો હોઈશ, પરંતુ માત્ર તમારા પ્રત્યેના પ્રેમની ધારા જ્યારે મને મળતી
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
