________________
૧૬
પ્રેમ-પંક “વહાલા ડયૂક, મેં સાંભળ્યું છે તે શું સાચું છે? કહે છે કે, ઇંગ્લેંડના રાજા ચાર્લ્સ–એ તમને જલદી ઇંગ્લેંડ પાછા બોલાવ્યા છે, અને તમે તરત ઇંગ્લેંડ પાછા ફરો છો?”
ગીશના કાન તરત સરવા થઈ ગયા.
“હાજી, મને સ્પષ્ટ હુકમો મળ્યા છે. મને અહીં બહુ થોડા દિવસ રોકાવાની જ પરવાનગી હતી. છતાં રાજાજી ગુસ્સે થાય તેવું કરીને હું વધુ રોકાયો,- પણ હવે તો મારે જવું જ પડશે.”
અરેરે, તમારા જેવી ખુશનુમા વ્યકિતનો અભાવ અમારા રાજદરબારને બહુ સાલશે અમારું જો ચાલે એવું હોય તો અમે જરૂર નામદાર રાજા ચાર્લ્સ–રને વિનંતી તથા આગ્રહ પણ કરીએ કે જેથી તમને થોડું વધુ રોકાવા પરવાનગી આપે.”
“નામદાર, આપના સભાવ બદલ આભાર; પરંતુ આ રાજદરબાર માણસને ભલે ગમે તેવા ઘેનમાં નાંખી દે તેવો હોય, તો પણ છેવટે તો એ ઘેનમાં બહુ વખત પડી ન જ રહેવાય.”
“તો તમે કયારે જાઓ છો?”
આવતી કાલે જ; મારી ઘોડાગાડી તો ત્રણ દિવસ થયાં તૈયાર થઈને ઊભી છે.”
ફિલિપ જાણે “હવે થાય?' એવો ભાવ બતાવી ચાલતો થયો, એટલે દ ગીશ તરત ડયૂક ઑફ બકિંગહામ પાસે ધસી ગયો. રાઓલ ઝટપટ ત્યાં પહોંચી ગયો, પણ દ ગીશે તેને કહ્યું, “હવે કશું કરવાનું બાકી રહેતું નથી.” અને પછી તરત જ મૂકના બંને હાથ પકડી તેણે તેમને કહ્યું, “ડયૂક મને માફ કરો; હું ગાંડો થઈ ગયો હતો; મને મારી ચિઠ્ઠી પાછી આપી દો.”
હા, હા, હવે હું આ દેશ અને તેમને છોડીને જાઉં છું, એટલે હવે તમને મારા પ્રત્યે કશો બીજો ભાવ દાખવવાનો શા સારુ રહે?”
રાઓલ તરત ત્યાંથી દૂર ખસી ગયો. પણ તેમ કરવા જતાં તે દ લૉરેઈન અને દ વાર્દ વાતો કરતા હતા તેમની વધુ નજીક પહોંચી ગયો.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
