________________
દાન દ વાઈનો હિસાબ લે છે
૧૫ ડયૂક ઑફ બકિંગહામને મારે મળવું છે; તે અત્યારે કુકે સાથે વાતો કરે છે, ત્યાં મારાથી જવાય નહિ, પણ તમે તો તમારા પદની હેસિયતથી જઈ શકો.”
દાતેન કુકે સામું જાએ તે પહેલાં તો તેણે જ દાન તરફ નજર કરી; એટલે દાડૅનાં સીધો તે તરફ પહોંચી ગયો.
કુકેએ કહ્યું, “આવો, આવો, મેં૦ દાઓં ને; અમે બેલ-ઇલ-- મેર ટાપુ વિશે વાત કરતા હતા.”
બેલ-ઇલ-આમેર વિષે? હાં, હાં, એ તો તમારી પોતાની માલિકીનો છે, નહીં વારુ?”
બકિંગહામ બોલી ઊઠયો, “પણ મેં૦ કુકેએ મને હમણાં જ જણાવ્યું કે, તેમણે તે ટાપુ રાજાજીને બક્ષિસ આપી દીધો છે.”
તમે તો બેલ-ઇલ જોયો છે ને, શવાલિયર?” કુકેએ માં ઠાવકું રાખીને પૂછયું.
“જિંદગીમાં એક વખત જ તે તરફ હું ગયો છું;” દાતું એ સામાન્ય વાત કરતો હોય તેમ જવાબ આપ્યો.
“ત્યાં તમે ઘણો વખત રોકાયા હતા?” “ભાગ્યે એક દિવસ.” “ત્યાં હતા તે દરમ્યાન તમે બધું ઝીણવટથી જોયું તો હશે?” “એકાદ દિવસમાં જોવાય તેટલું.”
“પણ તમારા જેવાની તીવ્ર નજરે ઘણું ઘણું જોવાઈ જાય, એમ પણ ખરું ને?” કુકેએ કહ્યું; જવાબમાં દાઓં નોંએ ઝટ નીચા વળી નમન
દરમ્યાન રાઓલે બકિંગહામને નિશાની કરી પોતાની પાસે બોલાવ્યો હતો. પણ બકિંગહામ મૅડમ પાસે જઈને પાસે આવે તે દરમ્યાન વચ્ચે જ મેંશ્યોર' (મેડમના પતિ, રાજાના નાના ભાઈ ફિલિપ) તેને ભેટી ગયા. તેમણે મોં ઉપર સંતોષનું સ્મિત ધારણ કરી ચૂકને પૂછયું –
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org