________________
૩૦૪
પ્રેમ-પંક “હા સરકાર; કારણ કે લોહીના વિસ્તાર ઉપરથી લાગે છે કે, ત્યાં તે લાંબો વખત પડી રહ્યા હોવા જોઈએ. પરંતુ પછીથી ત્રણ જણનાં પગલાં શહેર તરફ આવતાં જોઈ મને ખાતરી થઈ છે કે, આજુબાજુ ટેકો આપનારા બેના ટેકાથી તે થોડું થોડું ચાલી શકે તેવી સ્થિતિમાં તો હશે જ.”
“મેંશ્યોર, તમે જાણે નજરે એ આખી લડાઈ જોઈ હોય એમ બધું વર્ણન કરી બતાવ્યું, તો દ ગીશને મારનાર કોણ હશે તેની કલ્પના કરીને મને કહો જોઉં.”
સરકાર, તે જ્યારે નાસી જ છૂટયો છે, ત્યારે પછી મારે તેનું નામ દેવું નથી.”
પણ એ તંદ્વયુદ્ધ લડ્યો હોવાથી ગુનેગાર બન્યો છે, અને તમારે તેને પકડવામાં મને મદદ કરવી જોઈએ.”
“સરકાર, કંકયુદ્ધને હું પોતે ગુનો માનતો નથી; તથા બહાદુર પુરુષોને જીવનમાં પોતાની ઇજજત-આબરૂના સવાલ વખતે એ રસ્તો અપનાવવો જ પડે છે; અલબત્ત, આપ નામદારનો અભિપ્રાય એ બાબતમાં જુદો છે, તે હું જાણું છું.”
“પણ મેંશ્યોર દાર્તાનાં મેં તમને હુકમ કર્યો હતો—”
“સરકાર, આપે મને શું બન્યું છે તે જોવા મોકલ્યો હતો; તે હું જોઈ લાવ્યો. હવે આ૫ દ ગીશના પ્રતિસ્પર્ધાનું નામ દઈ તેને પકડી લાવવાનો હુકમ કરશો, તો હું તેને દુનિયાને છેડેથી પકડી લાવીશ.”
“તો, તેને પકડી લાવો.” “સરકાર, તેનું નામ મને કહો.”
રાજાએ જોરથી પગ પછાડ્યો. પણ પછી વિચાર કરીને કહ્યું, “ઠીક ઠીક, તમે એક વાર નહીં, દશ વાર નહીં, સો વાર નહીં, પણ હજાર વાર સાચા છો.”
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org