________________
૩૦૨
પ્રેમ-પંક “સરકાર, દ ગીશનો ઘોડો પણ માર્યો ગયો છે, અને હજુ જંગલ વચ્ચેના મેદાનમાં જ પડેલી છે, એમ કહેવાય છે.”
રાજાએ તરત જ દાનને બોલાવ્યો.
“તમે તરત જ રૅપ દુવ્વા રૉશિ તરફ જાઓ; એક માણસ ત્યાં ઘાયલ થયો છે, અને એક ઘોડો મરેલો પડ્યો છે. આખી ઘટના કેવી રીતે બની તેનો સાચો અહેવાલ તમે જાતે જઈને જાણી લાવો – આ સેંતેગ્નો જેવાને પૂછીને નહિ; કારણ કે, તે લોકો કશું સમજ પડે તેવું ન કહેવાના સોગંદ ખાઈને બેઠા છે.”
દરમ્યાન રાજાજીએ પોતાના ખાસ દાક્તરને બોલાવી મેં તેગ્નો સાથે દ ગીશને જોવા માટે મોકલી દીધો.
દાનાં થોડી વારમાં જ તબેલામાંથી એક ફાનસ ઉતારી, ઘોડા ઉપર બેસી, રાજાજીએ કહેલી જગાએ ગયો. અર્ધા કલાક પછી, પોતાનું નિરીક્ષણ પૂરું કરીને તે રાજાજી પાસે પાછો આવ્યો, ત્યારે રાજાજીએ પૂછ્યું, “બોલો શા નતીજા ઉપર પહોંચ્યા છો?”
સરકાર, બે ઘોડેસવારી અહીંથી સાથે જ નીકળ્યા હતા, તેમનાં પગલાં રસ્તા ઉપર સાથે જ જતાં હતાં. પછી મેદાને પહોંચી, બંને ઘોડેસવારો, એકાદ મિનિટ કંઈક શરતો નક્કી કરવા થોભ્યા હોવા જોઈએ; કારણકે, ઘોડાઓએ અધીરા થઈ પગ પછાડવાની નિશાનીઓ ત્યાં છે.”
એનો અર્થ કે દ્વયુદ્ધ ખેલાયું છે, એમ ને?”
“હા જી; પછી એક જણ ત્યાં ઊભો રહ્યો, અને બીજો સામે ચાલ્યો ગયો. પછી સ્થિર ઊભેલો બે-તૃતીયાંશ જગા જેટલો સામે ધસી ગયો; પણ પેલો સામો હરીફ કિનારે કિનારે ગોળાકારે ખસી ગયો હતો!”
“તેમનાં નામ નો તમે નહીં જાણી શકયા હો?”
સરકાર, કિનારે ગોળાકાર ફરી જનાર કાળા ઘોડા ઉપર બેઠેલો હતો; ઘોડાની પૂંછડીના વાળ આસપાસની ઝાડીમાં ભરાઈ રહેલા છે.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org