________________
૩૦૦
પ્રેમ-પંક “શું, મશોર માનિકો, તમે મને મારી નાખવા માગો છો?” “તદ્દન એમ જ કરવા ઇચ્છું છું, મશ્યોર.” “મારું ખૂન કરશો?”
જરા પણ ખચકાયા વિના.” “તમે સદગૃહસ્થ છો કે નહિ?” “તેની સાબિતીઓ મેં મારા જીવનકાળમાં પૂરતી આપી છે.” “તો મને મારો બચાવ તો કરવા દેશો ને?”
“જરા પણ નહિ; તો તો તમે બિચારા દ ગીશને જે કર્યું તે જ મને પણ કરી, એ હું બરાબર જાણું છું.”
માનિકોએ તરત પોતાની પિસ્તોલ ઉપાડીને દ વાર્દની છાતી ઉપર તાકી. દગાબાજ, કાયર દ વાર્દના પગ એકદમ ભાગી પડ્યા. એક ક્ષણની જ વાર હતી, પણ તેવામાં દ ગીશનો નિસાસો એ કારમી ચુપકીદીમાં સંભળાયો.
અરે, દ ગીશ હજુ જીવે છે! દ ગીશ, મને બચાવો; આ તમારો મિત્ર મારી કતલ કરે છે.”
તે જ ઘડીએ દ ગીશ એક કોણી ઉપર થોડો ઊંચો થયો. માનિકોએ તરત પોતાની પિસ્તોલ દૂર ફેંકી દીધી, અને દ વાર્દને કહ્યું,
હવે આમને પહેલાં સારવાર માટે લઈ જવામાં મદદ કરી; ત્યાર બાદ યોગ્ય સમયે હું તમારી સાથેનો હિસાબ કાયદેસર ચૂકતે કરીશ.”
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
