________________
૨૫
દ વાર્દ “અરે હું તમારી ગુરુ મૅડમને પણ એ અભિનંદન બક્ષિસ આપીશ.”
“જુઓ, મેં૦ દ વાર્દ, મેં તમને તમારા મેં૦ ઉપર લા વાલિયેરની બાબતમાં જૂઠા અને ગલીચ આક્ષેપ કરનારા કહ્યા છે; હવે તમારે તે વાતનો જવાબ આપવાનો છે?
પણ હું ઘાયલ થયેલો છું; એ દશામાં તમારે તમારી બહાદુરી બતાવવી છે, એમ?”
“આપણે પિસ્તોલથી લડીશું; તથા એક અઠવાડિયું વિશેષ આરામ તમે લઈ લો, ત્યાર પછી લડીશું.”
તો તો ઠીક, એક અઠવાડિયા પછી.”
“ના, ના, તમારા જેવો કાયર માણસ – જેને સ્ત્રીઓની ગલીચ નિંદા કરવાની હલકટતા વરેલી છે – તેવો માણસ એક અઠવાડિયામાં તો રફુચક્કર થઈ જાય; મારે અબઘડી તમારો ફેંસલો કરવો છે.”
દીકરા, પાગલ થયો છે શું?”
“તમે કાયર માણસ છો; અને સીધા જ મારી સાથે લડવા તૈયાર નહીં થાઓ, તો હું રાજાજી આગળ પહોંચીને તેમને જણાવીશ કે, તમે લા વાલિયેરનું અપમાન કર્યું છે અને છતાં મારી સાથે લડવા તૈયાર નથી.”
પણ મારાથી પગ ઉપર સ્થિર ઊભા રહી શકાય તેટલી તાકાત તો મને મળવી જોઈએ ને?”
“ઘોડા ઉપર બેસીને લડજો.”
“એમ? મૂરખ, તું જાણે છે કે, હું દોડતે ઘોડે ઊડતી ચકલી તાકીને પાડી શકું છું? તું મારે હાથે નાહક માર્યો જઈશ.”
“તો તો તમે દુશ્મન થઈને પણ ભારે મિત્રકૃત્ય કર્યું કહેવાશે; મારે મરી જવું જ છે.”
તો પછી હું તેમ કરીને તને આભારી કરવા તૈયાર છું. પણ રાજાજીને કાને આ તકરારનો કશો ઉલ્લેખ થવો ન જોઈએ; એનું કારણ તો તું જાણે છે!”
“સોગંદપૂર્વક કહું છું કે, રાજાજીને આપણી બે વચ્ચેની લડાઈની જરા પણ ખબર મારી મારફત નહિ પહોંચે.”
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
