________________
૪૨
द्वंद्वयुद्ध
૧
ઘોડાઓ પસંદ કરી પોતાને હાથે જ જીન કસી, પિસ્તોલોની જોડી લઈ, ૬ વાર્દ અને દ ગીશ બંને જણ હવે નીકળી પડયા.
રસ્તે જતાં તેઓએ
કારણ કે દ
યુદ્ધની વ્યૂહરચના વિચારી લીધી. ઘોડા ઉપર જ બેસી બંનેએ પિસ્તોલ ફોડવી એમ નક્કી કર્યું, વાર્દથી ચાલી શકાય તેમ ન હતું. ઉપરાંત અંધારું હોવાથી દરેકે કરવા એટલું પણ નક્કી થયું.
ત્રણ બાર
પાસેની ઝાડીમાં વચ્ચે એક જાણીતું મેદાન હતું; બંને જણ તે તરફ
જ વળ્યા.
ઘોડો પહેલો માર્યા જાય, તો તે સવાર જમીન ઉપર ઊતરીને લડે; પણ સામા હરીફને તેથી ઘોડા ઉપરથી ઊતરવાનું ફરજિયાત ન ગણાય, એવું દ વાર્દની મુશ્કેલીને કારણે કબૂલ રાખવામાં આવ્યું.
મેદાનમાં આવી, તેઓએ ત્રણ ત્રણ ગોળીઓ ભરી લીધી, તથા બાકીનો દારૂ અને ગોળીઓ ફેંકી દીધાં. પછી કોઈએ છુપાવીને વધુ દારૂગોળો સાથે નથી રાખ્યો, તેના તેમણે સોગંદ ખાધા.
દ વા છેવટના દગીશને સંભળાવી દીધું કે, “હું જાણું છું કે, તને મૅડમે પોતાના પ્રેમી તરીકે સ્વીકાર્યા છે; અને એ વાત હું બીજાઓને કહી ન દઉં, તે માટે તું મને મારી નાખવા માગે છે. તારી જગાએ હું હોઉં તો હું પણ એમ જ કરું. પણ તે વચ્ચે આ બ્રાજલૉનવાળી વાત નાહક મારા ખભા ઉપર શાથી પધરાવી છે, તે મને સમજાતું નથી. પરંતુ, ખેર, કંઈ નહીં! એક વાર મને તે છંછેડયો, એટલે હું હવે પાછી પાની નહિ કરું, એ જાણી રાખજે.”
૨૯૬
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org