________________
૨૮૧
દ ગીશ “જુઓ આ ચિઠ્ઠી હજુ ચોળાઈ રહેલી મારી પાસે જ છે!” મૅડમ એ ચિઠ્ઠી વાંચ્યા પછી નવાઈ પામી, તેમ જ રાજી પણ થઈ.
“તો જુઓ, હું શા માટે આપને મળવા માગતો હતો, તે વાત તો પતી ગઈ, હવે આપે મને શા માટે બોલાવ્યો, તે કહો.”
“પેલાં બ્રેસલેટના પ્રસંગથી હું ગાંડી થઈ જવાની છું.”
“તો શું, રાજાજી એ બ્રેસલેટ આપને જ આપશે એમ આપ માનતાં હતાં?”
હાસ્તો, કેમ નહિ?”
“પણ આપ તો રાજાજીનાં ભાભી-બહેન થાઓ; રાજાજી એ બ્રેસલેટ પોતાનાં રાણીજીને જ ન આપે?”
પણ લા વાલિયેરને જ જો આપ્યાં, તો મને પણ આપી શકત! અરે, પસંદ કરવા માટે આખો દરબાર જ ન હતો?”
માફ કરજો મૅડમ, પણ અત્યારની આપની રીસ તથા આંખ ઉપર છવાઈ રહેલ અશ્રુબિંદુ જોતાં કોઈને પણ લાગ્યા વિના ન રહે કે, આપને ઈર્ષ્યા આવી છે.”
લા વાલિયેરની ઈર્ષ્યા મને આવે? શી વાત બોલો છો, કાઉંટ?”
“હા, હા, મૅડમ, લા વાલિયેરની આપને ઈર્ષા આવી છે.”દ ગીશે બેધડક જવાબ આપ્યો.
“તો શું, મેશ્યોર તમારો હેતુ મને અપમાનિત કરવાનો જ છે?” “એ તો અસંભવિત વસ્તુ છે.” “જાઓ, આ કમરો છોડીને એકદમ ચાલતા થાઓ.”
“હું પણ આ રીતે ખામુખા અપમાનિત થવાનું છે એવું જાણતો હોત, તો અહીં આવવા મન ન કરત,” એમ કહી દ ગીશ એક ડગલું લથડિયું ખાઈ પાછો પડ્યો, અને ધીમેથી નમન કરી ઉતાવળે ચાલી જવા લાગ્યો.
. મેડમ તરત જ વાઘણની પેઠે તેના ઉપર લપકી અને તેને ગળા આગળના કૉલરથી પકડીને તેને પાછો ફેરવી બોલી, “મારા પ્રત્યે સમાન
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
