________________
૨૬૬
પ્રેમ-પાંક પણ એ મડદું કોઈ સારી પ્રતિષ્ઠિત વ્યક્તિનું નથી લાગતું; જુઓને કોઈ પાછળ આવ્યું જ કયાં છે?” પ્લાંશેતે જવાબ આપ્યો.
એક માણસ દેખાય છે,” પૉસે કહ્યું.
ઝમામાં પૂરેપૂરો ઢંકાયેલો; અને મને હવે આ બારી ગમતી જાય છે,” દાનએ જરા ચાંકીને કહ્યું.
પૉસે પરંતુ સરઘસ વિનાનું મડદુ જોવા ત્યાં વધુ રોકાવા ના પાડી, એટલે તે અને પ્લશેત દાર્તાનોને ત્યાં એકલો મૂકી ચાલ્યા ગયા. દાનોં થોડું વધુ નિરીક્ષણ કર્યા બાદ બોલી ઊઠ્યો: “વાહ, આ તો ઍરેમીસ જ છે ને!”
પરંતુ એટલામાં પાસે કોઈનો પગરવ સાંભળી ઍરેમીસે તે તરફ મોં ફેરવ્યું, તો એક સ્ત્રીને જોઈને, પોતાનો ટોપો તેને સલામ કરવા માથેથી ઉતાર્યો.
વાહ, વૅનના બિશપે અહીં સ્મશાનભૂમિમાં પણ કોઈ સંકેતસ્થાન ઊભું કર્યું છે કે શું? બે હજી એવો ને એવો જ રહ્યો!” દાનાં ગણગણ્યો.
પેલાં બે વચ્ચેની વાતચીત અર્ધો કલાક ચાલી. પરંતુ દાનાં બાઈનું માં જોઈ શકયો નહિ; તેની પીઠ જ તેના તરફ આખો વખત દેખાતી રહી. પછી જયારે તે જવા લાગી, ત્યારે તેણે ઑરેમીસને ખૂબ લળીને નમન કર્યું. દાનાં ગણગણ્યો, “વાહ, શરૂઆતમાં ભાઈસાહેબ નમ્યા; હવે જતી વખતે બાઈસાહેબ નમી પડ્યાં!”
દાનાં તરત શેરી તરફની બારીએ દોડ્યો. ઍમીસ બાપા હૉટેલમાં દાખલ થયો, પણ બાઈ જંગલની કિનારી તરફની દિશામાં વળી. ત્યાં તેની ઘોડાગાડી તૈયાર ઊભેલી હતી.
દાનને મનમાં થઈ આવ્યું કે, આ બાઈનો બુરખો કેમ કરીને ઊંચો કરાવવો! એટલે તે તરત તેની પાછળ પાછળ દોડ્યો. દોડતી વેળા તેના એડીવાળા બૂટનો અવાજ થતાં, પેલી બાઈને લાગ્યું કે, મારો પીછો કોઈએ પકડયો છે! એટલે તરત તેણે તેના તરફ વળીને જોયું. દાનની
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
