________________
આધી
૨૩૭ સરકાર, તે પણ દાઝે બળે છે જ.” લા વાલિયેરે મક્કમતાથી એ વાતનું પુનરુચ્ચારણ કર્યું.
“અને તેથી તેનું વર્તન તારા પ્રત્યે કંઈક કઠોર બન્યું છે?”
“સરકાર, હવે કૃપા કરીને ગાડીઓ તરફ પધારો; આપ નામદારની ઘણી શોધખોળ થતી હશે અને કોઈનાં પગલાં પાસે જ આવતાં સંભળાય છે, જુઓ!”
ભલેને, જેને પાસે આવવું હોય તે આવે; મેં વરસાદમાં કુમારી દ લા વાલિયેરને સાથ અને ઓથ આપ્યાં, તેમાં કશું અજુગતું કર્યું છે, એવું કોઈ માની તો જુએ કે બોલી તો જુએ–”
સરકાર, કૃપા કરો, કૃપા કરો; આપ એક જ ભીના થઈ ગયા છો; અને કોઈ પણ કારણે આપે આવું જોખમ ખેડવાનું ન હોય.”
મેં એક સહસ્થ તરીકેની મારી ફરજ જ બજાવી છે. અને જેનું આવી બન્યું હોય તે પોતાના રાજાના આ કૃત્યની નિંદા કરી જુએ–”
પણ એટલામાં તો કેટલાક દરબારીઓ દોડતા દોડતા, શોધતા શોધતા ચિંતાતુર થઈ તે તરફ આવી પહોંચ્યા. પરંતુ રાજાએ તો લા વાલિયરના માથા ઉપર પાણીનાં ટીપાં ન પડે તે માટે પોતાનો ટોપો ધરેલો જ રાખ્યો. પછી તે તરફ એકઠાં થઈ ગયેલાં તે સૌના દેખતાં રાજાએ પોતાના હાથનો ટેકો લા વાલિયેરને આપી તેને ઘોડાગાડીઓ તરફ લીધી. આખો વખત પોતાના બીજા હાથે તેના માથા ઉપર તેમણે પોતાનો ટોપો ધરી જ રાખ્યો.
રાણીએ, મેડમે, – સૌએ રાજાનું આ અસાધારણ દાક્ષિણ્ય નજરે જોયું. મેડમે રાણી મારિયા થેરેસાને કોણી મારીને કહ્યું, “જુઓ, જરા,
જુઓ!”
રાણીએ તરત પોતાની આંખો મીંચી દીધી; – બેભાન બની ગઈ હોય એમ.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
