________________
૨૩૬
પ્રેમ-પાંક
માનીશ; પરંતુ પાંચ મિનિટ બાદ તે પસાર થઈ ગયું હશે, તો તો તેને હું કેવળ એક મોસમી બનાવ જ ગણી કાઢીશ.”
અને રાજાએ એ શબ્દો કહીને, જાણે પ્રશ્ન પૂછતો હોય એ અદાથી આકાશ સામે નજર કરી. પરંતુ આંધી દૂર ને દૂર ચાલી ગઈ, અને આ સ્થળ ઉપર પછી એક પણ કાટકો થયો નહિ, કે એક પણ ઝાપટું વરસ્યું નહિ.
રાજાએ હવે ધીમે રહી લુઇઝાનું માં ઊંચું કરીને પૂછ્યું, “ હજુ પણ તું આ આંધીને પરમાત્માના કોપ તરીકે ઓળખાવીશ શું?”
લુઇઝાએ ઊંચે જોયું તેની સાથે જ તેને પહેલી વાર ખબર પડી કે, વરસાદનું પાણી પાંદડાંની પાર થઈ હવે મોટે ટીપે રાજાના મસ્તક ઉપર ટપકી રહ્યું હતું. તે બોલી ઊઠી, “સરકાર, મારે માટે આપ આમ ખુલ્લે માથે વરસાદમાં પલળતા ઊભા છો, એવી હું તે કોણ છું?”
“જોતી નથી કે તું તો આંધીઓને હટાવી સુંદર વાતાવરણ સર્જનારી મંગલા છે?” તે જ ઘડીએ એક સૂર્યનું કિરણ પણ વાદળો અને પાંદડાંમાંથી માર્ગ કરતું એ તરફ આવ્યું અને પાણીનાં અસંખ્ય ટીપાં રત્નોની પેઠે ચમકી ઊઠયાં.
“સરકાર, રાણીજી વગેરે સૌ કેટલાં બધાં મૂંઝાઈ ગયાં હશે? આવી આંધીમાં આપને એકલા મૂકી દેવા બદલ તેઓ સૌ ઉપર કેટલાં આકળાં બની ગયાં હશે? અને મૅડમ તો— પણ મૅડમ શબ્દ બોલવાની સાથે તો તે જાણે છળી મરી હોય એવો દેખાવ થઈ ગયો. “તે શું મૅડમનું નામ દીધું?
(
“હા, સરકાર, તે પણ દાઝે બળે છે.”
‘“પણ મૅડમને મારા ઉપર દાઝે બળવાનો શો અધિકાર છે?” “સરકાર, મારાથી આપના હૃદયને લગતી વાતની ચર્ચા ન થઈ
શકે.”
..
તો શું તું પણ એમ માને છે કે, તેને મારા ઉપર દાઝે બળવાનું કારણ છે?”
Jain Education International
,,
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org