________________
૨૧૨
પ્રેમ-પંક
રાજ્યનો માલિક છે, એવું અનુભવવાની શરૂઆત કરતો હતો, ત્યાં જ
બ્લાવા જેવા ગામડાની છોકરીઓ તેની આવી મશ્કરી કરી ગઈ, એ વસ્તુ તેને ઝાળ જેવી લાગી ગઈ. પરંતુ સ્ત્રીઓ ઉપર પોતાની લશ્કરી તાકાતનો કે રાજવી તાકાતનો પ્રયોગ ઓછો જ કરી શકાય !
અને છતાં આ માત્ર રાજવી માન-પ્રતિષ્ઠાનો જ સવાલ ન હતો. રાજા પહેલી વાર લા વાલિયેરની નિર્દોષતા, મુગ્ધતા અને પ્રેમળતાથી આકર્ષાયો હતો. તેણે એક યુવાન તરીકે માનવી તરીકે – નિર્મળ એકનિષ્ઠ પ્રેમ પ્રાપ્ત કરવાનાં કેવાંય સ્વપ્નાં માણ્યાં હતાં અને લા વાલિયેરનો એવો મુગ્ધ પ્રેમ પોતા તરફ ઢળેલો જોતાં તે બીજો બધો વિચાર છોડી, એકદમ તે પ્રેમ સ્વીકારી પોતાને ધન્ય માનવા લાગ્યો હતો. કોઈનું હૃદય વણમાગ્યું ભક્તિભાવથી પોતાને અર્પણ થયેલું જોવું – એ વસ્તુ માનવને કેવો દેવ જેવો બનાવી મૂકે છે!
અને, એ છોકરી પાસે ખાનદાન, બુદ્ધિ, કે સૌંદર્ય એ કશાની બડાશ મારવા જેવું કાંઈ જ ન હતું. અને છતાં આસપાસની સૌ સ્ત્રીઓ કરતાં તેની પાસે જે વિશેષ હોવાનું રાજાને દેખાયું, તે વિશેષ વસ્તુ– તેનો હૃદયભર્યો નિર્દેતુક પ્રેમ – એ વડે જ તે જિતાઇ ગયો હતો.
પરંતુ તે વસ્તુ તો એક મશ્કરી હતી-ઠંડે પેટે રાજા જેવા રાજાની કરેલી મશ્કરી હતી! રાજા એકદમ સાબદો થઈ ગયો. આ વસ્તુ તેના જીવનમાં પહેલી તેમ જ છેલ્લી જ બની રહેશે! હવે કોઈના મુગ્ધ પ્રેમની વાત તેને લોભાવી કે છેતરી શકશે નહિ!
રાજા પોતાના કમરામાં આવી ઝડપભેર આમથી તેમ આંટા મારવા લાગી ગયો; તથા હાથપગ ઉગામી, પસ્તાવાની, ગુસ્સાની, હતાશાની એમ અનેક ચેષ્ટાઓ કરવા લાગ્યો. સામે સેતેશ્નો પણ ગુપચુપ પૂતળાની પેઠે ઊભો હતો, તેનું તેને ભાન ન હતું.
અચાનક તેની સામે નજર પડતાં રાજા ગુસ્સાથી ધમધમી જઈ બોલી ઊઠયો, “હે, અલ્યા સેતેશ્નો, તું પણ આ શરમભરેલી મશ્કરીથી છેતરાયો!”
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
