________________
૨૦૬
પ્રેમ-પંક શ્રેષ્ઠ નખરાંબાજને પણ હરાવે તેવી નખરાંબાજ હતી. પંખિણીની પેઠે તે હરહંમેશ કલબલાટ કરતી રહેતી; અને ઘડીકમાં જમીન સરસી ઊડતી તો ઘડીકમાં પકડવા આવનાર પારધીઓને પડકારતી આકાશમાં ઊંચી ચડી જતી.”
સૌની આંખો માંતાલે ઉપર સ્થિર થઈ. પણ તે તો ઠાવકે મોંએ સેંતેગ્નો જાણે બીજી કોઈ સ્ત્રીનું વર્ણન કરતો હોય એમ ધ્યાન દઈને સાંભળી રહી.
“આમારિલી ત્રણેમાં મોટી હતી,” મેં તેનોએ આગળ ચલાવ્યું. તૉને શારત એ સાંભળી જરા ઘૂરકી; પણ મેં તેગ્નોએ દાક્ષિણ્યથી તરત ઉમેર્યું, “પણ એની એ મોટાઈ વીસ વર્ષ કરતાં આગળ જતી ન હતી. ઊંચી, વાળનાં ગાઢાં ઝુલફાંવાળી, રૂઆબદાર ચાલવાળી, તથા માનવામાં દેવીની પેઠે સરસાઈ ભોગવતી એ ગોપ-કન્યાએ ઊંઘતા કામદેવના ભાથામાંથી બાણ ચોરી લીધાં હતાં અને પછી તે બાણો આસપાસના બધા ગોપ-જવાનો ઉપર તાકવામાં તે દૂર આનંદ લીધા કરતી.”
કેવી નાદાન દુષ્ટ ભરવાડણ!” મેડમે ઠાવકે મોંએ કહ્યું, “મને લાગે છે કે, કોઈ ને કોઈ દિવસ તે અણઘડ બાઈ એ તીક્ષ્ય બાણ પોતાને જ વગાડી બેસશે !”
બધા ગોપ-યુવાનોની એ જ પ્રાર્થના છે,” સેંતેગ્નોએ પણ તૉને શારત તરફ નજર કરીને કહ્યું.
“ખાસ કરીને પેલા ગોપ આમિતાંની,” મેડમે ઉમેર્યું.
એ ગોપ અમિતાં એવો શરમાળ પ્રકૃતિનો છે કે, એના હૃદયમાં એવો ભાવ હોય તો પણ કોઈના જાણવામાં કદી ન આવે.”
“અને હવે ગાલાતેઆ બાકી રહી; તેનું વર્ણન જરા વિગતે કરજો, કાઉટ; કારણ કે, પેલી બેના વર્ણન કરતાં આ ત્રીજીનું વર્ણન કરવામાં જ કદાચ તમારી વર્ણનશક્તિની પરીક્ષા થઈ રહેશે.”
સેંતેગ્નોએ પૂરી સ્વસ્થતાથી તેનું વર્ણન આરંભ્ય–“ગાલાતેઆ દૂધ જેવી સફેદ છે, અને તેના સોનેરી વાળ પવનમાં લહેરાય છે ત્યારે
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
