________________
વનદેવતા અને જળપરી
૨૦૫ સેતેશ્નોએ નમન કરી એ પ્રશંસા સ્વીકારી લીધી. પછી તેણે આગળ ચલાવ્યું –
“એક રાતે તિરસી અને અમિતાં બંને જંગલમાં પોતપોતાના પ્રેમ-પ્રકરણની વાતો કરતા ફરતા હતા.”
હાસ્તો; રાજકારણની વાતો કરવા તો તે વનજંગલમાં ન જ ફરેને!” મેડમે હસીને કહ્યું.
“હાં મૅડમ; તો હું કહેતો હતો તેમ, ફરતાં ફરતાં તેઓ વનના ગાઢમાં ગાઢ ભાગમાં આવી પહોંચ્યા. તેઓને પોતાના હૃદયની ગુપ્ત વાતો એકબીજાને કહેવા નિર્જન એકાંત જ જોઈતું હતું. અચાનક તેઓને કાને એ નિર્જન ભાગમાં જ કોઈની વાતોનો અવાજ આવ્યો.”
મૅડમે અનાચક મેતાલે અને તૉને શારત તરફ નજર નાંખી. તે બંને કંઈક વિચિત્ર સળવળાટ દાખવવા લાગી હતી.
એ અવાજ કેટલીક ગોપ-કન્યાઓનો હતો. તેઓ પણ પોતાના હૃદયમાં એકઠો થયેલો પ્રેમ ભાર એકબીજીને કહીને હૃદય હળવાં કરવા એવી નિર્જન એકાંત જગામાં આવી હતી.”
વાત એટલે સુધી આવતાં જ સૌ એકદમ ખડખડાટ હસી પડ્યાં.
મેં તેગ્નોએ ઠાવકે મોંએ જણાવ્યું, “વનદેવતાએ મને કહ્યું હતું કે, એ ગોપ-કન્યાઓ ત્રણ હતી.”
મેડમે પણ એટલે ઠાવકે મોંએ કહ્યું, “એમનાં નામ શાં હતાં, વારુ? વનદેવતાએ તમને જરૂર તે કહ્યાં જ હશે !”
સેંતેનો જરા ખચકાયો. પણ પછી તરત બોલ્યો, “ફિલી, આમારિલી અને ગાલાતેઆ.”
હવે એમના રૂપનું વર્ણન કરો,” મેડમે જરા હસી સેંતેશ્નોને ફરમાવ્યું.
“ફિલી,” સેંતેગ્નોએ મોંતા તરફ નજર કરીને કહ્યું, “નાકાળી, ના-ગોરી, ના-ઊંચી, ના-નીચી, ના-આનંદી, ના-ગંભીર એવી હતી. તે કોઈ રાજકુંવરી જેવી મજાકી પ્રકૃતિની હતી અને દુનિયાની શ્રેષ્ઠમાં
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
