________________
ખરેખર બોપાઓ હૉટેલમાં શું બન્યું હતું ૧૭૫ ત્રણ ચીજો ટૂંઢી રહ્યો છું, પણ મને મળતી નથી; દ ગીશ, કમરો અને તબેલો.
“માઁ૦ દ ગીશના તો હું પણ કશા સમાચાર આપી શકતો નથી; કારણ કે, હું પણ તેમને ભેગો થયો નથી. પરંતુ તમારી ઓરડી અને તબેલો તો આ રહ્યાં, કારણકે, તમારે માટે તે અનામત રખાયેલાં છે.”
મારે માટે અનામત રખાયેલાં છે? શી રીતે?” “કેમ, તમે જ કાગળ લખીને નથી રખાવ્યાં?”
ના, ભાઈ.”
પણ એટલામાં હૉટેલવાળો જ નીચે માનિક પાસે આવી પહોંચ્યો. તેને દેખતાં જ માનિકૉએ કહ્યું, “મારે એક કમરો જોઈએ.”
“તમે પહેલેથી અનામત રખાવ્યો છે?” “ના.” “તો પછી મારી પાસે કમરો ફાજલ નથી.”
“તો મેં પહેલેથી અનામત રખાવ્યો છે,” માનિએ ફેરવી તોળ્યું.
કાગળથી?” હૉટેલવાળાએ પૂછ્યું. માલિકોને માનિકોને “હા” કહેવાની નિશાની કરી.
તો તે કાગળની તારીખ શી છે?” હૉટેલવાળાએ શંકામાં પડી જઈ પૂછયું. માનિએ જવાબ માટે માલિકોને તરફ ઊંચે જોયું. પણ માલિકૉર્ન પોતે જ હવે મિત્રની મદદે નીચે દોડી આવ્યો હતો. પરંતુ તે જ વખતે એક મોટો ઝભ્ભો વીંટાળેલો એક મુસાફર હૉટેલના દરવાજા આગળ આવીને થોભો.
હૉટેલવાળાએ માનિકોને, કમર અનામત રાખવા માટે ચિઠ્ઠી કઈ તારીખે લખી હતી એ વાત ફરી પૂછી. તેનો જવાબ પેલા અજાણ્યા મુસાફરે જ આપ્યો, “ગયા બુધવારે.”
હૉટેલવાળો જાતે તેને ઓળખી ગયો હોય એમ તેની પાસે જઈ બોલ્યો, “આપનો કમર આપને માટે તૈયાર છે.”
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
