________________
૧૭૪
પ્રેમ-પંક પણ મહાશય, એ ચિઠ્ઠી નીચે કોઈની સહી જ નથી; તેમનું નામ તો હું જ તમને પૂછવાનો હતો.”
શું નીચે સહી જ કરી નથી? તો તો તમારે સમજી લેવું જોઈએ, કે, તેમણે પોતે પોતાનું નામ જાણી જોઈને જ પ્રગટ નહીં કર્યું હોય; એટલે તેમના વિશ્વાસુ અને મિત્ર એવા મારાથી તે શી રીતે પ્રગટ કરી શકાય? પણ આ નાની ઓરડીનો હિસાબ મારે જ ચૂકતે કરવાનો હોઈ, મારું અને મારાં ઘોડાનું રહેવાનું અને ખાવાપીવાનું રોજનું શું ખર્ચ આવે છે, તે મને કહો જોઉં.”
ચાર લિઘુ, મેંશ્યોર.”
“તો હું ત્રણ દિવસથી અહીં છું, તેના બાર લિવ થયા; એ લઈ લો જોઉં!”
“પણ ઉતાવળ શી છે?”
“જુઓને મહેરબાન; મારે હુકમ થાય તે વખતે ગમે ત્યારે ઊપડી જવું પડે, એટલે હિસાબ પતેલો હોય એ જ સારો ને?”
“ઠીક ઠીક, લાવો મહેરબાન.”
માલિકૉને એવું માની લીધું કે, દ ગીશ કે માનિએ જ આ રીતે અગાઉથી આ હૉટેલમાં કમર અનામત રખાવ્યા હશે. દ ગીશને દરબારગઢમાં કેવો આવકાર ફરીથી મળે છે, તેનો ભરોસો ન હોવાથી આમ કરવું જ પડે અને આ હૉટેલમાં કોઈ મિટિંગ મળવાની વાત તો દ ગીશે પોતાની જાતને છુપાવવા જ ઊભી કરી લાગે છે, ઇ૦.
આમ સાત દિવસ તો બરાબર ચાલ્યું; પણ સાતમા દિવસની રાતે માલિકૉર્ન સવારના એક વાગ્યાના અરસામાં બારીએ હવા ખાવા ઊભો હતો, તેવામાં તેણે માનિકોને ઘોડા ઉપર બેસીને ચિંતાતુર મુખે આવતો જોયો. માલિકૉને માની લીધું કે, આ નાની ઓરડી જેને માટે રાખવાની હતી તે જ એ હોવો જોઈએ; એટલે તેણે માનિકોને બૂમ પાડી.
પેલાએ મેં ઊંચું કરીને જોયું તો માલિકૉર્નને ઓળખ્યો. તેણે તરત જ રાજી થઈને કહ્યું, “વાહ ભાઈ, હું અત્યાર સુધી ફેબ્લો મુકામે
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
