________________
૧૪૬
પ્રેમ-પંક તમે અબઘડી મને હાંકી કાઢશો કે હજુ મારી બે વધુ વાતો સાંભળવા થોભશો, તો પણ હું એટલું જ કહેવાનો છું કે, તમને હું ગાંડાની માફક ચાહું છું.”
અર્થાત્ હવે દરદી માટે આશા જ નથી, ખરું?” મેડમે કંઈક લાડની રીતે કહ્યું, “તો હવે મારે તમારી સારવાર જરા વધુ ચિંતાપૂર્વક કરવી પડશે. લાવો જોઉં તમારો હાથ, છેક જ બરફ જેવો ઠંડો પડી ગયો છે ને કંઈ.” દગીશે ઘૂંટણિયે પડી, મેડમનો એક નહિ પણ બંને હાથ પકડી લીધા.
તો ભલે મને પ્રેમ કરજો, કાઉંટ; કારણ કે હવે બીજું કંઈ થઈ શકે તેમ લાગતું નથી.” એમ કહી મૅડમે દ ગીશના હાથની આંગળીઓ ખબર પણ ન પડે તે રીતે સહેજ દબાવી અને પછી એક મહારાણી અથવા એક અતિ આદરભાવ પામેલી પ્રેમિકા જે રીતે કરે તે રીતે તેણે માત્ર માનસિક પ્રેરણાથી જ દ ગીશને ઊભો કર્યો.
દ ગીશના આખા શરીરમાં પગથી માથા સુધી વીજળી પસાર થઈ ગિઈ. મેડમને ખાતરી થઈ કે, આ માણસ તેને અંતરથી ચાહે છે. પછી તેણે કહ્યું, “કાઉંટ, તમારો હાથ મને આપો; હવે આપણે પાછા ફરીએ.”
“મૅડમ,” કાઉંટ ઘૂજતો પૂજતો તથા છેક જ મૂંઝાઈને ખોલી ઊડ્યો, “તમે મને મારી નાંખવાનો આ ત્રીજો જ માર્ગ ખોળી કાઢયો લાગે છે.”
પણ ખુશનસીબી એટલી જ છે કે, એ માર્ગ લાંબામાં લાંબો છે,” એટલું કહી, જે ઝુંડમાંથી તેઓ નીકળી આવ્યાં હતાં, તે તરફ મેડમ કાઉંટને દોરી ચાલી.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
