________________
૧૨૮
પ્રેમ-પંક રાજા તેને ખબર ન પડે તે રીતે ઓરડામાં દાખલ થયો; પણ ચંદ્રનો પ્રકાશ પડેલું તેનું મુખ જોતાં જ બોલી ઊઠ્યો, “ભલા ભગવાન, એ તો મરી જ ગઈ છે ને!”
ના સરકાર,” તાલે ધીમે અવાજે બોલી, “ઊલટું તેને હવે સારું છે. તેને સારું છે ને, લુઇઝા?”
પણ લુઇઝાએ પોતાની ધૂનમાં કશું સાંભળ્યું ન હતું. એટલે માતાએ આગળ કહ્યું, “રાજાજી તારી તબિયતની ખબર પૂછે છે.”
રાજાજી?” જાણે લુઇઝાના હૃદયમાં કટાર પેસી ગઈ હોય એમ વેદનાથી તે બોલી ઊઠી.
હા, હા,” મેંતાલેએ જવાબ આપ્યો.
તો રાજાજી આ તરફ આવ્યા છે?” આસપાસ જોયા વિના જ લુઇઝાએ પૂછયું.
“એ જ અવાજ! એ જ અવાજ!” રાજાએ સેંતેશ્નોના કાનમાં ધીમેથી કહ્યું.
હા સરકાર; એ જ અવાજ છે; તેણે જ સૂર્ય પ્રત્યેનો પોતાનો પ્રેમ જાહેર કર્યો હતો.”
રાજાજી હવે લા વાલિયેર તરફ પહોંચીને બોલ્યા, “માદા!આઝોલ દ લા વાલિયેર, તમારી તબિયત ઠીક નથી; હમણાં જ ઉપવનમાં તમને બેભાન થયેલાં મેં જોયાં હતાં. તમને શું થયું હતું?”
સરકાર,” પેલી બિચારી ફીકી પડી જઈને ધૂ જતી ધૂ જતી બોલી; “મને ખબર નથી.”
તમે ઘારું ચાલ્યાં હશો, એ થાકથી કદાચ – ”
“ના સરકાર,” મેતાલે ઉત્સુકતાથી બોલી ઊઠી, “ચાલવાનો થાક નહોતો લાગ્યો; કારણ કે અમે આખો વખત “રૉયલ-ઓક’ નીચે બેઠાં બેઠાં વાતો જ કરતાં હતાં.”
“ૉયલ-ઓક’ નીચે?” રાજાએ ચોંકી સેંતેશ્નો તરફ નજર કરીને કહ્યું.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
