________________
૧૨૪
પ્રેમ-પંક “માદમુઆકોલ દ લા વાલિયેર છે, સરકાર.” “માદમુઆકોલ દ લા વાલિયર?” “હા સરકાર; તે હમણાં જ બેભાન બની ગઈ છે.” “તો સરજનને બોલાવી લો.”
સેતેશ્નોને ચોંકી ઊઠયો. રાજાજીએ થોડા વખત પહેલાં પોતાને લા વાલિયર ઉપર ઉત્પન્ન થયેલા પ્રેમની ગુપ્ત વાત કરી હતી અને તેને અંધારામાં શોધવા જ તેઓ નીકળ્યા હતા. દરમ્યાન, વચ્ચે, ઝાડ નીચે. બેસી વાતો કરતી કોઈ સ્ત્રીઓની ગુપ્ત મંત્રણાઓ સાંભળવા તેઓ થોભ્યા હતા. પરંતુ રાજાજીએ અત્યારે જે શબ્દો ઉચ્ચાર્યા, તે તદ્દન ભાવ વિનાના ટાઢા જ હતા. નહિ તો પોતે જેને પ્રેમ કરતા હોય તેને બેભાન પડેલી જાણી માત્ર સરજનને બોલાવવાનું કોઈ ન કહે!”
સંતેશ્નો, તું માદમુઆઝોલ વાલિયેરની તપાસ રાખતો રહે, હું મૅડમને જઈને ખબર આપું છું કે, તેમની બાનુને અકસ્માત નડ્યો છે અને તે બેભાન થઈ ગઈ છે.”
રાજાજી મૅડમને મળવા ચાલ્યા ગયા, તે દરમ્યાન પાસે થઈને એક ઘોડાગાડી પસાર થતી હતી તેને થોભાવી સેતેશ્નો લા વાલિયરને દરબારગઢમાં લઈ આવ્યો.
રાજાજીએ મૅડમને શોધી કાઢી, અને એક ઝાડ નીચેની બેઠક ઉપર તેની સાથે તે બેસી ગયા.
“સરકાર, તમે મારા તરફ જરા બેદરકારી દેખાડવાના કોલકરાર કર્યા છે, તે ભૂલી ગયા?”
“અરેરે! મૅડમ, આપણે કરેલા કરારો બહુ આકરા છે; મારાથી તે પાળી શકાય તેમ લાગતું નથી; હું તો કયારનો તમારી પાસે આવવાનું બહાનું જ શોધી રહ્યો હતો, અને તે ખુશનસીબીથી મને મળી પણ ગયું છે; હું એક અકસ્માતની વાત કરવા જ તમારી પાસે આવ્યો હતો.”
કયો અકસ્માત?”
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
