________________
૧૨૨
પ્રેમ-પંક “તો સરકાર, આપે હમણાં મને આપના નવા પ્રેમની જે ખાનગી વાત કરી, તેનું શું સમજવું? આપની આ નવી પ્રશંસક પ્રત્યે આપનું મન લોભાયું તો નથી ને?”
ના રે ના, માદમુઆઝોલ દ લા વાલિયેરને એવી સુંદર આંખો છે! તેને ભુલાય જ શી રીતે?”
“પણ આ બીજીનો અવાજ વધુ મધુર છે, એટલે હું પૂછું છું.”
“પણ સુંદર આંખોને સુંદર કહીએ તેથી મધુર અવાજને મધુર ન કહી શકાય? પણ જો મેં તે, મેં નાનકડી લા વાલિયેર ઉપર મને ઊભા થયેલા ભાવની વાત કરી, તે બહાર ન જવી જોઈએ. મેં તારા સિવાય મારી એ ગુપ્ત વાત કોઈને કહી નથી; એટલે બીજું કોઈ કાલે એ વાત જાણતું થશે, તો તે જ એને કહ્યું હશે, એવું માનતાં મને વાર નહિ લાગે.”
“આપ સરકાર ગુસ્સે થઈ ગયા, ખરું?” “ના, ના, પણ એ બિચારી છોકરીની વલે બેસી જાય ને!” “જરા પણ ફિકર ન કરશો, સરકાર.” “તો તું વચન આપે છે ને?” “વચન આપું છું, સરકાર.”
રાજા હસતા હસતા મનમાં બોલ્યા, “બસ હવે આવતી કાલે બધાં જ જાણતાં થયાં હશે કે, રાતે હું લા વાલિયેરને શોધવા નીકળ્યો હતો !”
પછી પોતે જંગલના કયા ભાગમાં છે, એ જાણવા આસપાસ જોઈને તેમણે કહ્યું, “આપણે ક્યાંક ભૂલા તો નથી પડ્યા ને?”
“ના, ના, સરકાર, જુઓ પેલો ઝાંપો દેખાય ત્યાં આગળ થઈને આપણે જવાના હતા, તેવામાં કોઈ સ્ત્રીઓની વાતચીતનો અવાજ સાંભળી, આપણે આડા ફંટાયા હતા. અને એમ આડા ફંટાયા તે સારું જ થયું, કારણ કે મને આપ નામદારના નામ સાથે મારું નામ બોલાયેલું સાંભળવા મળ્યું.”
તું એ ને એ વાત ઉપર વારંવાર આવ્યા કરે છે, કંઈ !”
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
