________________
૧૭
રાજાજીની મૂંઝવણ લુઇઝાને પોતાની બે સખીઓના હાથમાં બેભાન થઈને પડેલી મૂકીને આપણે હવે પેલા ‘રૉયલ ઓક” વૃક્ષ તરફ જઈ પહોંચીએ, જ્યાં થયેલા સળવળાટના અવાજે આ સખીઓને ચોંકાવી હતી.
પેલી ત્રણે ભાગી જતાં તરત જ ત્યાં આગળ એક જણ ડાળીઓ બે હાથે હટાવીને આગળ આવ્યો.
સરકાર, જરા ધીમા થાઓ, કક્યાંક કોઈ જોઈ જશે.” “અરે, તે બધી તો ભાગી ગઈ.”
“પણ તેમની પાછળ કોણ પડયું છે તે એ લોકો જાણે, તો તેઓ જરૂર ઊભી જ રહે!”
એટલે?”
એક જણીનું મારા ઉપર મન મોહ્યું છે, અને બીજીએ આપને પોતાના સૂર્ય તરીકે ઓળખાવ્યા છે.”
તો તો આપણે તેઓ આગળ છતા નહિ જ થઈએ; સૂર્ય કંઈ રાતે દેખા દે?”
પણ આ બે પરીઓ કોણ હતી, જેમનો આપણે બે માટે આવી સારો અભિપ્રાય હતો, એ જાણવાની, હું જો આપને સ્થાને હોઉં તો, જરૂર ઉત્કંઠા રાખું.”
પણ તેમની પાછળ દોડાદોડ કર્યા વિના પણ આપણે તેમને ઓળખી શકીશું. બંને જણીઓ આપણા દરબારની જ બાનુઓ હતી અને આપણે તેમના અવાજ ઉપરથી દિવસે જરૂર પારખી શકીશું. કાલે તું જ તપાસ કરજે, એટલે બસ.”
૧૨૧
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
