________________
૧૬
રોયલ એક નીચે આજે એ બહેનપણીઓ ખરેખર પોતાના હદયના ભાવો ઠાલવવા જ અહીં આવી હતી. અને તૉને શારત તો કોણ જાણે આ નિબંધ સ્વતંત્રતાથી એકદમ રંગમાં આવી ગઈ હતી.
“આજે દ ગીશ પાછો આવ્યો હતો ને કંઈ!” તે બોલી. “બિચારો!” લા વાલિયેરે જવાબ આપ્યો.
“કેમ બિચારો? મૅડમ ઉપર તે પ્રેમ કરે છે, અને મેડમ પૂરતાં સ્વરૂપવાન છે તથા તેમનો દરજ્જો પણ ખાસ્સો મોટો છે.”
લા વાલિયરે ડોકું ધુણાવીને કહ્યું, “કોઈ જ્યારે પ્રેમ કરી બેસે છે, ત્યારે કંઈ રૂપ કે દરજજો જોવા નથી બેસતું. પ્રેમ કરતી વેળા તો હદયને અને એ હૃદયના અરીસા રૂપ આંખોને જે જોવાની હોય.”
મૉતાલે મોટેથી હસી પડી. “હૃદય! આંખો! કેવળ મનું ઘૂંક ઉડાડો!”
“ના, ના; લા વાલિયેરના ભાવ તો ઉમદા છે.” “તો શું તમે એ જ અભિપ્રાયનાં નથી?” લુઇઝાએ પૂછયું.
“ખરે જ, હું જીવું જ માનું છું; પરંતુ મૅડમ જેવી બાઈ ઉપર પોતાનો પ્રેમ ઢોળનાર માણસની દયા ખાવાની ન હોય – કાઉંટને ગાંડો જ કહેવો જોઈએ.”
કાઉંટને ગાંડો શા માટે કહેવો? મૅડમ જ સામા માણસના હૃદય સાથે દડાની પેઠે રમત રમે છે. તે પ્રેમ નામની વસ્તુમાં માનતાં જ નથી. નાનાં છોકરાં મજા કરવા દારૂખાનું ફોડે, જેનો એક તણખો રાજમહેલને આગ લગાડે–એવું એ કરે છે. તેમને બધું દેખાડ માટે જ
૧૧૪
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org