________________
૯૮
પ્રેમ-અંક શકાય, એ નિયમ ભૂલીને રાજાજીની આગળ ફરી વળ્યા જેવું કરીને બોલ્યો “મને આપ નામદારે જે કહ્યું તે સમજાયું નહિ.”
રાજાએ પોતાનું માથું સહેજ ફેરવીને તરવાર જેવી તીક્ષ્ણ દૃષ્ટિ કરીને કહ્યું, “મેં એમ કહ્યું કે તમે તમારી જાગીરે ચાલ્યા જાઓ.”
કાઉંટના મોં ઉપર ઠંડા પરસેવાનાં બિંદુ છવાઈ રહ્યાં; તેના હાથમાં આંગળા પહોળાં થઈ ગયાં અને તેના હાથમાં પકડેલો ટોપો નીચે પડી ગયો.
મેડમે તો પોતાની પાસે ઊભેલી મૅડમ દ નોંએલ સાથે હસતાં હસતાં વાતો ચાલુ રાખી. જાણે તેણે કશું જોયું-સાંભળ્યું નથી!
મેં૦ દ ગીશ એકદમ પોતાના કમરા તરફ નાઠો, ત્યાં રાઓલ બેઠો બેઠો તેની રાહ જોતો હતો.
દ ગીશના લથડતા પગ જોઈ, તેણે પૂછયું, “કેમ? કેમ?”
“હા, હા, તમે કહેતા હતા તે જ સારું હતું.” એટલું કહી તે પથારીમાં ગબડી પડ્યો.
“અને પેલી?”
આકાશ તરફ ગુસ્સામાં હાથ ઊંચો કરી દ ગીશે જવાબ આપ્યો, “પેલી? પેલી?”
“હા, હા, તેણે શું કહ્યું કે કર્યું?”
“તેણે પોતાની પાસે ઊભેલી મૅડમ દ નોંએલને એટલું જ કહ્યું કે, “મારો પોશાક મને બરાબર ફીટ બેસે છે અને એટલું કહી તે માં ફાડીને હસી પડી.”
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
