________________
પ્રેમ-પંક જુઓ સાંભળો, સરકાર,” પ્રિન્સેસ પોતાની જુવાની અને સુંદરતાની રાજા ઉપર પડતી અસર મનમાં માણતી બોલી“મને નાની ઉંમરે જ અહીં હીણપત અને અપમાન વેઠવાનાં થયાં છે. હું એક મહાન રાજાની પુત્રી છું, પરંતુ મારા પિતાની જો હત્યા થઈ શકી, તો મારું અપમાન કરવું એ તો બહુ સહેલી વાત જ હોયને! મેં નાનપણમાં ઘણું દુ:ખ વેઠયું છે અને મારી માને પણ ઘણું દુ:ખ વેઠતી મેં જોઈ છે. તે ઘડીએથી જ મેં પ્રતિજ્ઞા કરી હતી કે, મારે ગરીબાઈમાં મજૂરીનો રોટલો ખાવો પડે તો પણ તે પસંદ કરવો, પણ રાજમહેલમાં રહી હીણપત અને અપમાન કદી ન વેઠવાં. ભગવાને મને સારો દહાડો દેખાડયો, અને મારી પ્રતિષ્ઠા અને હોદ્દો મને પાછાં મળ્યાં. મારું લગ્ન પણ એક ફ્રેંચ રાજકુમાર સાથે થયું, તેથી મને એક સારું સગપણ, સારો મિત્ર, અને સમાન સોબતી મળ્યાં એમ મેં માની લીધું હતું. પરંતુ હવે મને દેખાય છે કે, મને એક માલિક જ મળ્યો છે, અને એ વસ્તુસ્થિતિ સામે હું બંડ પોકારું છું. મારી માને તો હું કદી આ બધું જાણવા નહીં દઉં, પરંતુ આપને તો હું સન્માનું છું, અને – ચાહું છું -” રાજા ચક્યો; તેને આવા મીઠા શબ્દો કદી સાંભળવા મળ્યા નહોતા.
“આપ સરકારને બધી ખબર પડી જ હશે; નહિ તો અત્યારે આપ અહીં આમ પધાર્યા ન હોત. અને આપ ન આવ્યા હોત, તો હું જ આપની પાસે દોડી આવવાની હતી, એ હું કબૂલ કરી દઉં છું. આપ સિવાય અહીં બીજા કોનું શરણ હું લઈ શકું?”
“પણ વહાલાં ભાભી-બહેન, ઇંગ્લેંડ પાછા જવું એ એટલી સહેલી વાત નથી, એનો વિચાર તમે કરી જોયો છે?”
હું વિચાર કરી શકતી જ નથી – મને તો માત્ર જે તે જાળી જ થાય છે. મારી ઉપર હુમલો થાય, ત્યારે હું સહજ રીતે જ એ હુમલો પાછો વાળવા તાકું છું, એટલું જ.”
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org