________________
ખંડ બીજો.
કહે નૃપ અવતસ રે, છાનેા નહીં હસ રે, જાણ્યા તુમ ઉત્તમ, વશ ગુણૅ કરી રે; જાણે સહુ કાઈ રે, જે નજરે જોઈ રે, હીરો વિ હાઈ વિણ વેરાગરે રે. પ મહેાત્સવ મડાવે રે, સાજન સહુ આવે રે, ધવલ ગવરાવે, મંગલ નરવરૂ રે; રૂપે જિસી મેના રે, ગુણ પાર ન જેના રે, મદનસેના પરણાવે છણી પરે રે. ૬ મણિ માણિક કોડી રે, મુક્તાફલ બેડી રે, નરપતિ કરજોડી દિયે કરમેાચને રે; પરે પરે પહિરાવે રે, મણિ ભૂષણભાવે રે, પાર ન આવે જસ ગુણધેાલતાં રે. ૭ નાટક નવ દીધાં રે, જિહાં પાત્ર પ્રસિદ્ધાં રે, જાણે એ લીધાં, માલે સરગથી રે; બહુદાસી દાસ રે, સેવક સુવિલાસ રે, દીધાં ઉલ્લાસે સેવા કારણે રે.
८
શીલ જાણ્યા
અકુંવરે કહ્યું—“ હે રાજન ! હું પરદેશી છુ, મારૂં કુલ, વિના ફક્ત ચિત્તની સામે દીકરી કેમ દેવાય ? ” તે સાંભળી રાજાએ કહ્યું -“ સઘળા પંખીઓમાં મુકુટસમાન હંસ તે કયાંયે છાનેા રહે ખરા ? કદિ નહી ! તેમ આપને ઉત્તમ વંશ વગેરે સર્વ આપના ઉત્તમ ગુણાએ કરીને જાણી જ લીધેલ છે; કેમકે નજરે જીવે તે તે જાણી જ લે છે કે હીરાની ખાણ વગર હીરા પેદા થતા જ નથી, એથી અરજ સ્વીકારવી જ યોગ્ય છે.” એમ કહી રાજાએ મહેાત્સવ મંડાવ્યા. એટલે સ સજ્જના આવ્યા, તથા ધવળમંગળ ગીત ગવરાવ્યાં અને મેનકા અપ્સરા જેવી સ્વરૂપવંત અપાર ગુણવંત મદનસેનાને કુંવર શ્રીપાળ સાથે પરણાવી. તેમજ કોડેગમે મળુ માણેક તથા મેતી વગેરે કરમેાચન વખતે કર જોડી મહાકાળ રાજાએ શ્રીપાળ કુવરને દાયામાં આપ્યાં. સિવાય જેનું વર્ણન કરતાં પાર ન આવે એવા મણિરત્નમય દાગીનાએ પૂર્ણ પ્યારથી ચાહીને વારવાર દાયામાં આપે છે. અને નવ નાટકની ટાળીએ કે જેનાં પ્રસિદ્ધ પાત્રો જાણે સ્વર્ગમાંથી આવેલાં ન હેાય તેવી આપી, તથા ઘણા દાસ દાસીએ વગેરે સેવા કરનારા જનેા સારા વિલાસવાળા ઉચ્છ્વાસયુક્ત આપ્યાં. —૪ થી ૮
૭૯
રસભર દિન કેતા રે, તિહાં રહે સુખ વેતા રે, દાન યાચકને દેતા બહુ પરે રે; અમને વાળાવા રે, હવે વાર ન લાવા રે, કહે કુવર જાવા, અમ દેશાંતરે રે. ૯ નૃપ મન દુ:ખ આણે રે,કેમ રાખુ પરાણે રે, ઘર ઈમ જાણે ન વસે પ્રાતુણે રે; પુત્રી જે જાઇ રે, તે નેટ પરાઈ રે, કરે સજાઈ, હવે વેાળાવવા રે, એક ભૂંગ અલભ રે, જે દેખી અચભ રે, ચાસઠ કુવાને, સુંદર સાહતુ રે; કારીગરે ઘડિયા રે, મર્માણ માણિક જડિયા રે, થંભતે અડિયા જઈ, ગયણાંગણે રે.૧૧
૧૦
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org