Shripal Raja no Ras

SR No.: 005172
Original Sutra Author: N/A
Author: Sarabhai Manilal Nawab
Publisher: Jain Kala Sahitya Prakashan Gruh
Publication Year: 1960
Total Pages: 388
Language: Gujarati
Classification: Book_Gujarati
File Size: 24 MB

Page 84

ખંડ બીજે.
૭પ
જીવ આકથી જે જે દિશે, જી કુંવર મૂકે બાણ; જીવ સમકાળે દશ વીશનાં, જી તિહાં છેડા પ્રાણુ. સુત્ર રપ જીવ સૈન્ય સકલ મહાકાલનું, જીવ ભાગી ગયું દહ વટ્ટ; જીવ નૃપ એકાકી કુંવરે, જીવ બાંધ્યો બંધ નિઘટ્ટ. સુવ ર૬ જીબાંધીને નિજ સાથમાં, જીવ પાસે આપ્યો જામ;
જીત્ર બંધન છોડયાં શેઠના, જીવ રક્ષક નાઠા તામ. સુ. ૨૭ અ –આવા માર્મિક વચન સાંભળી મહાકાળ રાજાએ પાછું ફરીને જોયું તે લક્ષણ તથા રૂપના નિધાન-ભંડારરૂપ એક જ યુવાન પુરુષ છતાં તેને ઝાઝા પુરુષની પેઠે ઝૂઝતો દીઠે એટલે રાજાએ તેને કહ્યું કે-“તું સુંદર સેહામણ ને યુવાનિયે જણાય છે; આયુષ પડ્યા વગર મરવાને શા સારૂ નાહક હિલચાલ કરે છે ? મતલબ કે હમણાં હું પાછો ફરી શસ્ત્રો મારો ચલાવીશ કે તું મરણને શરણ થઈશ; માટે હાથે કરી મરણને બેલાવાની હિલચાલ ન કર.” તે સાંભળીને કુંવરે કહ્યું—“ સંગ્રામ ( લડાઈ)માં તે વળી વચનોને વ્યાપાર કે ? જ્યાં જોધે જોધા મળ્યા હોય ત્યાં તો શસ્ત્ર ચલાવવાને જ વ્યાપાર હાય.” આવું બોલવું સાંભળતાં તો મહાકાલને કેપ ચડ્યો એથી તેણે પોતાના લશ્કરને એકદમ શસ્ત્રનો મારો ચલાવવાને હુકમ કર્યો ને હુકમ થતાં જ કુંવરની ઉપર લડવૈયાઓ ગુસાથી રતાળ થઈને ઝડેઝડ શસ્ત્ર ચલાવવા માંડ્યાં. તેમ આકરા તીરનો અને લાખો તે પગોળા વરસાદ કુંવરની ઉપર વર્ષોવા લાગ્યા; છતાં પણ ઈષ્ટદેવ અને ઔષધિના પ્રતાપ વડે કુંવરના અંગપર તેથી કંઈ પણ નિશાન ન થયું અને કુંવર શ્રીપાળ જેને જેના ભણ તાકી ખેંચીને બાણ ચલાવતો તે તે દિશાએ એકદમ દશ વિશ સુભટના પ્રાણ ત્યજવી દેતો હતો. આમ થવાથી સેંકડેના પ્રાણ પરલોકમાં પહોંચતાં લશ્કરમાં ભારે ભંગાણ પડ્યું અને મહાકાળનું લશ્કર જીવ લઈ દશે દિશા ભણી નાસી ગયું. એથી મહાકાળ ફક્ત એક જ રહેતાં તેને પણ કુંવરે હાથ પગ બાંધી મજબુત બંધ સાથે ત્યાં વળશેઠને બાંધેલ હતો ત્યાં લઈ આવી શેડના બંધ છેડયા; એટલે રખવાળાએ તે જીવ લઈને નાસી ગયા.
–૨૦ થી ૨૭ ખડગ લઈ મહાકાલને, આ૦ મારણ ધાયો શેઠ, જી કહે કુંવર બેસી રહો, જીવ બલ દીઠું તુમ ઠેઠ. સુ. ૨૮ જીવ બંધન બમ્બરરાયનાં, જીવ છોડાવે તેણી વાર; છે. ભૂષણ વસ્ત્ર પહેરામણી, જીવ કરે ઘણે સત્કાર. સુત્ર ર૯