________________
શ્રીપાળ રાજાનો રાસ.
=
આપશે? તે તમો તમારૂં ચિત્ત સ્થિર રાખીને બે.” શેઠે કહ્યું “સાહેબજી! કહું છું તે સાંભળે, જે આપ એ કામ ફતેહ કરી આપે તો આ માલમતાથી ભરેલાં પાંચ વહાણે છે તેમાંથી અરધે અરધ તમો લેજે. એટલે કે અઢીસે આપનાં અને અઢીસો મારાં.” બધું ધન જતું જોઈ અરધું ધન વહેચી લેનારા ડાહ્યા વાણિયાનું બોલવું સાંભળી કુંવરે એ કરાર લેખિત કરાવ્યું. સાક્ષીઓની રૂબરૂ શેઠને કરાર વંચાવી નકકી કરી, પછી હાથમાં ધનુષ અને તીર ભાથે ધારણ કરી અત્યંત તેજવંત થકે ત્યાંથી કુંવરે કદમને આગળ લંબાવ્યા.
-૧૨ થી ૧૭ જીવ જઈ બમ્બર બેલાવીયે, જી. વળી પાછો વડવીર; જી શસ્ત્રસેન ભૂજબલ તણે, જી નાદ ઉતારૂં નીર. સુ” ૧૮ જીવ તુજ સરિખે જે પ્રહણ, જી. પહોતો અમ ઘર આય;
જીસૂખડલી મુજ હાથની, જીવ ચાખ્યા વિણ કિમ જાય. સુ. ૧૯ અર્થ –આગળ પહોંચી પુરમાં પ્રવેશ કરતાં બમ્બરરાય મહાકાળને કુંવરે બોલાવ્ય“હે વડવીર! પાછા વળ, કે જેથી તારાં શસ્ત્રો, લશ્કર અને ભૂજાઓના બળના અહંકારનું પાણી ઉતારી નાખ્યું. વળી તારા જેવા મારે ત્યાં મહેમાન આવ્યા છતાં મારા હાથની સુખડી ચાખ્યા વિના જાય છે, એ જ મને બહુ ખટકે છે, માટે જ છે (વળી મારી હામે) આવ, ને મારા હાથની સુખડીનો સ્વાદ ચાખીને જા.
–૧૮ થી ૧૯ જીવ મહાકાલ જાએ ફરી, જીવ દીઠો એક જુવાન; છ° ઝાઝાની પરે ઝૂઝતો, લક્ષણ રૂપનિધાન. સુ૨૦
તું સુંદર સોહામણો, જીવ દીસે વન વેશ; છે વિણ ખૂટે મરવા ભણી, જી કાંઈ કરે ઉદ્દેશ. સુ. ૨૧ જ કહે કુંવર સંગ્રામમાં, જીતુ વચન કિ વ્યાપાર; જીવ જોધેધ મલ્યા જિહાં, જીવ તિહાં શā વ્યવહાર. સુ° ૨૨
મહાકાલ કેપ્યો તિસે, જીવ હલકારે નિજ સેન; જીવ મૂકે શસ્ત્ર ઝડઝડે, જી. રાતે રોષ રસેન. સુ. ૨૩ જીવ લૂઠા તીખા તીરનાં, જી, ગોલી તાકે લાખ , જી પણ અંગે કુંવર તણે, જી લાગે નહીં સાખ. સુ૦ ૨૪ .
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
