________________
૨
શ્રીપાળ રાજાને રાસ.
લાગ્યાં કે ક્ષણવારમાં એક જનને પંથે પસાર કરતાં હતાં. તેવા વાહણ ચાલતાં ચાલતાં, તે જળમાર્ગમાં જલહતિ (પાણીમાં રહેનારા હાથિયે) છે તે પાણીમાં દોડાદોડ કરી એકબીજા સાથે તોફાન કરતા પાણીના તરંગ ઉંચે ઉછાળે છે, તથા મેટા મગરમલ્સો ફરી રહ્યા છે, તેમજ કોડોગમે સુસુમાર જાતના મત્સ કુતરાથી કાંઈક મેટા હોય છે તે પણ નજરે પડી રહ્યા છે તેમ જ નક ચકાદિ જળચર જીવે દેડાદોડ કરી આનંદ કરી રહ્યા છે તેઓની તરેહ તરેહની રમત ગમત જોતાં પંથે પસાર કરતા હતા. દરમિયાન વાયરાને પરખનાર પંજરી કહેવા લાગે કે –“આજે પવન અનુકુળ વાય છે; માટે પીવાનું મીઠું પાણી, બળતણ વગેરે જે જોઈતાં હોય તે લેવાને તૈયાર રહો, કેમકે બમ્બરકેટ બંદર નજીક આવી પહોંચ્યું છે.”
–૧ થી ૫ જીવ સ બંદરમાંહિ ઉતરી, જીવ ઈધણ લીયે લોક; જીવ ધવલશેઠ કાંઠે રહ્યા, જી. સાથે સુભટના થોક. સુ૦ ૬ જીવ કોલાહલ તે સાંભળી, જીવ આવ્યા અતિ સપરાણ; જી. દાણી બમ્બરરાયના, જી. માંગે બંદર દાણ. સુ) ૭ જી. શેઠ સુભટને ગાર, જીદાણ ન દિયે અબૂઝ, ૦ તવ તિહાં લાગ્યું તેહને, જીવ માંહો માંહે ઝૂઝ. સુ° ૮ ૦ ડોઠ તણે સુભટે હણ્યા, છ દાણી નાઠા રે જાય; જીસૈન્ય સબલ તવ સજ કરી, જીવ આવ્યો બાબરરાય ૯ જી રાતેજ ન શકયા સહી, જીવ દીધી સુભટે રે ; જીવ માર પડી તવ નાસતાં, જીવ બાણ ભરી ભરી મું. સુ૦ ૧૦ જીવ બાંધ્યે ઝાલી જીવતો, જી ફુખ સરીખે શેઠ; જીવ બાંહ બેહુ ઉંચી કરી, જીમસ્તક કીધું હેઠ. સુર ૧૧ જીવ રખવાળા મૂકી તિહાં, જીવ વળિયો બમ્બરરાય;
જીવ તવ બેલાવે શેઠને, જીવ કુંવર કરી પસાય. સુ૦ ૧૨ અર્થ:–અંદર આવતાં ત્યાં નીચે ઉતરી મીઠું, પાણી, લાકડાં વગેરે જે જે ચીજોનો ખપ હતો તે તે લેવા લાગ્યા. ધવલશેઠ પણ આનંદની ખાતર કાંઠે બિછાયત કરી ઘણું સુભટો સહિત ત્યાં બંદરમાંહે ઘણા લોક સાથે ઉતર્યો. આ પ્રમાણે લોકોના બલવા ચાલવાના શેરબકોર સાંભળતાં બહુજ ઉતાવળ સાથે બખારરાયના દાણી બંદરનું
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org