________________
શ્રીપાળ રાજાને રાસ. કેઈ કહે કાયર અમે, કઈ કહે અમે રાંક રે; કેઈ કહે મારો રખે, નથી અમારો વાંક રે. ધવલ૦ ૧૬ કેઈ કહે પેટારથી, અશરણુ અમે અનાથ રે;
મુખે દિયે દશ આંગુલી, દે વળી આડા હાથ રે. ધવલ૦ ૧૭ અર્થ-જ્યારે તે બંને બાજુના લડવૈઓએ કુંવરને ઘેરી લીધે ત્યારે તે અતુલિત બળશાળી શ્રીપાળ કુંવર હામો મોરચે માંડી એકલે છતાં ધવલ અને રાજા તરફથી આવેલાં બેઉ લશ્કરની સાથે લડવા લાગે. એથી ચૌટાની વચ્ચે ધીંગાણું મચી રહ્યું. એ જોઈ શૂરવીરોને તે આનંદ થયે; પણ બિચારા જે કાયર હતા તેઓનાં તે હૈડાં થરથર કંપવા લાગ્યાં; કેમકે શસ્ત્ર અની ઝડી લાગી રહી હતી. બેઉ લશ્કરના લડવૈયાઓ ભાલા-અરછી–તીર–તલવાર વગેરેનાં જે જે ઘા કુંવરના શરીર ઉપર ચલાવતા હતા તે તે ઘા જરા પણ લાગતા ન હત; કારણ કે શસ્ત્ર ન લાગે તેવી મહિમાવંત ઔષધિનો મહિમા હતા એથી બધા ઘા ખાલી જ જતા હતા. એ જોઈ લડઆએ આ ચમત્કાર સાથે નિરાશાને ભેટતા હતા. કેમકે જેને ઘા જ ન લાગે તેને શી રીતે જિત? તેમ વળી વધારે અફરોષકારી બનાવ એ બનતો હતો કે-રહમેવડીઆઓના ઘા તમામ ખાલી જતા હતા અને કુંવર જેને તાકીને લાકડી કે લેઢાની માંગને ઘા કરો કે તુરત લથડતા લાંબા થઈ ધરણી પર ઢળી પડતા હતા. અને જેમ જોરાવર પાડેધાડા ક્ષેત્રમાં લડે તે વારે ચારે દિશાએ દોડા દોડ કરે તે જ આમ તેમ હડીઓ કહાડતાં બિચારા વેલાઓ તેઓનાં શિગડાઓમાં ભરાઈ બૂરા હવાલવાળા થાય છે, તેમ જોરાવર યોદ્ધાઓ રણક્ષેત્રમાં બાટકતાં બિચારા સામાન્ય લડઆએના વેલાઓની પેઠે કચરઘાણ નીકળી બૂરા હાલ થતા હતા. અને એથી કેઈનાં માથાં ફૂટયાં, કેઈના દાંત પડી ગયા અને કેઈ મહીંથી લેહી વમવા માંડ્યા, જેથી જમીન ઉપર લઆએની લાઈનબંધ પિડ પડી. આમ થતાં કઈ લડવૈઆઓ નાસીને જીવ બચાવવા દુકાનમાં પેસી ગયા, કેઈ પળમાં પેડા, કેઈ દાંતમાં તરણાં પકડી (અમે ગરીબડી ગાય જેવા હોવાથી બચાવા લાયક છિએ એમ બતાવી) ગળિયા થઈને બેસી ગયા. કેઈ અમે કાયર છિએ, અમે રાંક છિએ, અમારો વાંક નથી, અમે તો પેટની વેડ માટે આવેલા છિએ, અમે અશરણ-અનાથ છિએ-વગેરે વગેરે કહેવા લાગ્યા અને મેઢા પાસે દશે આંગળીયે તથા આડા હાથ દઈ કંગાલતા બતાવવા લાગ્યા.
–૧૦ થી ૧૭ ધવલશેઠ તે દેખતાં, આવી લાગે પાય રે; દેવ સરૂપી દીસે તુમે, કરો અમને સુપસાય રે. ધવલ૦ ૧૮
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org