Shripal Raja no Ras

SR No.: 005172
Original Sutra Author: N/A
Author: Sarabhai Manilal Nawab
Publisher: Jain Kala Sahitya Prakashan Gruh
Publication Year: 1960
Total Pages: 388
Language: Gujarati
Classification: Book_Gujarati
File Size: 24 MB

Page 156

૧૪૩
ખંડ ત્રીજો. ઠક ઠક ઠતો પાય નયર માંહિ નીકલ્યા હે લાલ યર.. તે નિહાળી લોક ખલક જેવા મિલ્યો હો , ખલક જિહાં શીખે છે વીણ–કલા તિહાં આવીયો હે , કળાવ આવ્યા રાજકુમાર મલી બેલાવીયા હો , મળી ૧૬
અર્થ આ પ્રમાણે કહીને દેવ પોતાના સ્થાનકે ગયે. કુંવર સુખશય્યામાં નિશ્ચિત મનવાળે થઈ સૂઈ ગયે. જ્યારે પ્રભાત થયું અને જાગે ત્યારે કુંવરે આંખ મીંચી મનમાં ચિંતવ્યું કે “હું કુંડલપુર શહેરમાં જઈને બેસું.' આ પ્રમાણે ચિંતવ્યું કે હારના પ્રભાવથી પલકવારમાં ચિંતવેલા શહેરની ભાગોળે જઈને ઊભો અને આંખ ઉઘાડી જેવું તે તે શહેરની બહાર ઊભેલે જ જણાય. ત્યાં તો દરવાજાના પહેરેગીર-દરવાનો પણ વીણા વગાડતા અને રાજકુંવરીનાં રૂપ, કળા, ગુણનાં ગાયન ગાતા નજરે પડ્યા. એટલે કુંવરે મનમાં ચિંતવ્યું કે-“કૃબડાનું રૂપ થાઓ !” એવું વિચાર્યું કે દૈવી ચમત્કારથી એવું રૂપ થયું કે માથું અને કપાળ બેઉ ઉંચા દેખાવવાળાં, તુંબડા જેવું હતું, પાછું ઝરતી ગૂંચી આંખે, સિંખળવિંખળ થએલા દાંત, વાંકા તેમજ લાંબા અને એકબીજાને ન મળે એવા પહોળા હોઠ, ચેમેરથી ચપટું-બેસી ગએલું નાક, ઠીકરા જેવા કાન, ઉંચી અને ઘણી બંધી પીઠ, બહુ ટેકરાવાળી છાતી, ડોક, કેડ, હૃદય અને પેટ એ બધાં એક બીજાથી મળી જઈ ટૂંકડાં આવ્યાં હોય તેવાં, ટુકા કદની સાથળે અને પીંડીઓ, ટૂકડા હાથ, પગ, અને ઠમકતી ચાલ–એવા વામણારૂપ સહિત હળવે હળવે ચાલતે કુબડે શહેરમાં દાખલ થયે, કે તેને જોઈને લેકોનાં ટોળેટોળાં જેવા એકઠા થવા લાગ્યાં. પણ વામન તો તે લેકોને પૂછતો અને આનંદ બક્ષતો જ્યાં વીણાની કળા શીખવનાર આચાર્ય રહેતા હતા ત્યાં જઈ પહોંચ્યું.
–૧૨ થી ૧૬ આવો આવો જુહાર પધારો વામણા હે લાલ, પધા દીસો સુંદર રૂપ ઘણું સહામણું હો , ઘણું કિહાંથી પધાર્યા રાજ કહે કુણુ કારણે હૈ', કહો? કેહને દેશો મોહત જઈ ઘર બારણે હો , જઈ ૧૭ કુન્જ કહે અમેં દૂર થકી આવ્યા અહીં હૈ ,, આ૦ હાંસું કરતાં વાત તુહે સાચી કહી છે , તુહે૦ વણુ ગુરૂની પાસ અમે પણ સાધશું હોય , અમે કરશે જે જગદીશ તો તુમથી વાધશું છે , તો તુમ ૧૮