________________
ખ’ડ ત્રીજે.
દોહરા-છંદ.
કાંકણુ કાંઠે નાંગર્યાં, સવિ વહાણ તિણિ વાર; નૃપને મિલવા ઉતર્યો, શેઠ લેઈ પિરવાર. આવ્યા નરપતિ પાઉલે, મિલણાં કરે રસાલ; બેઠા પાસે રાયને, તવ દીઠા શ્રીપાલ. દેખી કુંવર દીપતા, હૈયે ઉપની હુક; લાચન મીચાઈ ગયાં, રવિ દેખી જિમ ક.
નૃપ હાથે શ્રીપાલને, દેવરાવે તòાલ; શેઠ ભલી પેરે આળખી, ચિત્ત થયું ડમડાલ
હૈ હૈ દેવ અટારડા, એહ કિન્શ્યા ઉતપાત; નાખી હતી ખારે જલે, પ્રગટ થઈ તે વાત. સભા વીસરજી રાય જજ્બ, પહેાતા મહેલ મઝાર; તવ શેઠે પડિહારને, પૂછ્યો એહ વિચાર.
એહ થગીધર કાણુ છે, નવલા દીસે કૈાય ! તેહ વિગતી કહે એહતી, સુણતાં અચરજ હાય. વનમાં સૂતા જાગવી, ઘર આણ્યા ભિલે ભાત; પરણાવી નિજ કુવરી, પુછી ન નાત કે જાત.
શેઠ સુણી રીઝયો ધણું, ચિત્તમાં કરે વિચાર; અને કષ્ટમાં પાડવા, ભલું દેખાડયું ખાર.
દેઈ કલંક કુજાતીનું, પાડું એહની લાજ; રાજા હશે એને, સહેજે સરશે કાજ.
જો પણ જે જે મેં કર્યાં, એહને દુ:ખનાં હેત; તે તે સવિ નિષ્ફળ થયાં, મુજ અભિલાષ સમેત,
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
૧
૩
૪
પ
७
૮
૧૦
૧૧
૧૨૧
www.jainelibrary.org
