________________
ખંડ બી. નવપદ મહિમા તિહાં વરણુ, સેવો ભવિક સિદ્ધચક્ર રે; ઈહભવ પરભવ લહિયે એહથીજી,લીલા લહેર અથડ્ઝરે. કું૧૨ દુઃખ દેહગ સવિ ઉપશમેજી, પગ પગ પામે ઋદ્ધિ રસાલ રે; એ નવપદ આરાધતાંજી, જિમ જગે કુંવર શ્રીપાલ રે. કું. ૧૩ પ્રેમે સયલ પૂછે પરષદાજી, તે કુણ કુંવર શ્રીપાલ રે; મુનિવર તવ ધુરથી કહેછે, તેનું ચરિત્ર રસાલ રે. કું૧૪ તે તુમ પુષ્ય ઈહાં આવીયજી, ઉઘાડ્યાં ચિત્ય દ્વાર રે, તેહ સુણીને નૃપ હરખિયોજ, હરખ્યો સવિ પરિવાર રે. કું. ૧૫ એમ કહીને મુનિવર ઉતપત્યાજી, ગયણ મારગ તે જાય રે; ઊભા થઈ ઉચ મુખેજી, વદે સહુ તસ પાય રે. કુ. ૧૬
ઢાલ સુણી ઈમ સાતમીજી, ખંડ બીજની એહ રે; - વિનય કહે સિદ્ધચક્રની, ભકિત કરો ગુણગેહ રે. કું૦ ૧૭
અર્થ-જ્યારે કુવર પ્રભુપૂજન વિધિ પૂર્ણ કરીને રંગમંડપમાં આવ્યો ત્યારે સજજનેના પરિવારથી પરવારેલા રાજાએ કુંવરને ભેટી પરસ્પર પ્રણામ કરી યોગ્ય સ્થળ આસન લઈ બેઠા. તે પછી રાજાએ કહ્યું “આપે જિનમંદિરનાં દ્વાર ઉઘાડતાં આશ્ચર્ય જેવી વાત જાહેરમાં લાવી છે, એથી આપ કે ઈ દેવસ્વરૂપી દેખાઓ છે; (માટે કૃપા કરીને) આપના વંશ કુળ જાતિ પ્રકાશ કરે. આ પ્રમાણે રાજાએ છે કે પૂછ્યું તે પણ નીતિ છે કે-ઉત્તમ પુરુ પિતાનું નામ પિતાના જ મુખથી ન કહે અને પિતાની પ્રશંસા (વખાણ) પણ પિતાના મુખથી ન કરે. આમ હોવાને લીધે સકળ ગુણના જાણનાર કુંવરે રાજાના પ્રશ્નનો ઉત્તર જ ન આયે, એ અવસરમાં એક એ આશ્ચર્યકારક બનાવ બને કે આકાશમાં ખૂબ ઉદ્યોત થયો, એ જોઈ બધાએ મનુ ઉંચાં મહીં કરી જેવા લાગ્યાં કે–“કઈ જાતની આ જ્યોતિ પ્રગટ થઈ??? એમ જેવા ને જાણવા માગતાં તો જેમની સાથે ઘણા દેવ છે એવા વિદ્યાચરણ મુનિવરે (આકાશ પરથી તે જગે પધારતા જણાવ્યા, અને તેમણે ત્યાં) પરમાત્માનાં દર્શન-વંદન કરી શ્રી જગન્નાથની સ્તવના કરી. તે પછી દેવતાએ બનાવેલા શ્રેષ્ઠ આસન ઉપર બિરાજમાન થઈ તે મુનિવરજી મધુર ધ્વનિવડે દેશના દેવા લાગ્યા અને તે સુખ દેનારી ધર્મદેશના ભવિક શ્રોતાજને શ્રવણ કરવા લાગ્યા. તથા તે દેશના માં નવપદજીના મહિમાનું વર્ણન કરતાં કહેવા લાગ્યા કે-“હે ભવિજન ! તમે સર્વ જન શ્રી સિદ્ધચક્રજીની સેવા કરો કે જેથી આ ભવમાં
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org