________________
૧૬૬ ઓસરી જશે. તરત જ કુમારને બેલાવી બહુમાન પૂર્વક કહ્યું કે, હે વત્સ આ નગરમાં એવી મર્યાદા છે કે, વસંતઋતુના મહોત્સવમાં રાજાએ મહોત્સવ નિહાળવા. મેં તે આવા પ્રસંગો દર વર્ષે અનેકવાર જોયા છે. આ વર્ષે તારે આ પ્રસંગે લાભ લેવાને છે. કુમારે કહ્યું, “જેવી પિતાજીની આજ્ઞા.” રાજાએ કુમારને માટે રથ વગેરે તૈયાર કરવાને આદેશ આપે.
અશાક વગેરે મિત્રો સાથે સમરાદિત્યકુમાર રથમાં બેસી નૃત્યમંડળીઓને જો ઉઘાન તરફ ચાલ્યા. રસ્તામાં રાસ મંડળીઓ નૃત્ય કરી રહી છે, ચારે તરફ કુંકુમ-ગુલાલ ઊડી રહ્યો છે. વિવિધ વાજિંત્રો વાગી રહ્યાં છે. ભેગી લકે આનંદ માની રહ્યા છે. રાજકુમાર વિચારે છે કે, અહે? મોહરાજાનું કેવું સામર્થ્ય છે! અહે? અકાર્યમાં કેવી રસિકતા છે? પ્રમાદની કેવી ચેષ્ટા છે! અહા સંસારની કેવી વિલાસિતા છે! આમ વૃદ્ધિ પામતાં વૈરાગ્યથી શુભ ભાવના ભાવતે, “હે દેવ ! આ દેખે” એમ સારથિથી કહેવાતે કુમાર રથમાં આગળ ગયે.
દશ્ય ૧ લું
વ્યાધિ–રોગને પ્રભાવ ત્યાં માર્ગમાં એટલા ઉપર અપવિત્ર દેહવાળા, લાળ ગળતા, પગમાં સેજાવાળા, સડી ગએલી નાસિકાવાળા, ચારે બાજુથી માખીઓ વડે ઘેરાયલા, મહા કેહવાલા આંખમાં આંસુ સારતા અને રડતા કેઈ પુરુષને કુમારે દેખે. કરુણા હૃદયવાળા
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
