________________
૩૧૦
ક્ષેત્રલોક-સર્ગ आसनं ददते हस्ते, धृत्वोपवेशयन्ति च । योजिताञ्जलयः सत्कारयन्त्यम्बरभूषणैः ॥ ४५५ ॥ एवमागच्छतां प्रत्युद्गमनं पर्युपासनम् ।
स्थितानां गच्छतां चानुगमनं रचयन्त्यमी ॥ ४५६ ।। तथोक्तं-"अत्थि णं भंते ! असुरकुमाराणं सक्कारेति वा जाव पडिसंसाहणया ?, जाव वेमाणियाण"
ततो विनीतैस्तैर्मित्रदेवैः सह. कदाचन । तेषामेव विमानेषु, क्रीडन्तः सुखमासने ॥ ४५७ ॥ एकैकस्मिन्नाटथकामक्रीडागोष्ठयादिशमणि ।
यात्यविज्ञात एवाशु, कालो भूयान्निमेषवत् ॥ ४५८ ॥ तथाह छुटितगाथा
"दो वाससहस्साई उड्ढं अमराण होइ विसयसुहं । पणसयपणसयहीणं जोइसवणभवणवासीणं ॥ ४५९ ॥ एवं तत्तन्निधुवनसंगीतप्रेक्षणादिभिः । सदाप्यसंपूर्णकार्या, न तेत्रागन्तुमीशते ॥ ४६० ॥
અંજલિ જેડીને વસ્ત્રાભૂષણથી તેઓને સત્કાર કરે છે. ૪૫૩-૪૫૫.
આ પ્રમાણે આવે ત્યારે સામે જવું, આવ્યા બાદ ઉચિત સેવા કરવી અને જતી વખતે પાછા મૂકવા જવું વગેરે આ દેવતાઓ કરે છે. ૪પ૬.
હે ભગવંત ! અસુરકુમાર દેવતાઓને સત્કાર–પ્રતિ ઉપાસના હોય છે? જવાબ: યાવત્ વિમાનિક દેવે સુધી આ વિધિ હોય છે. •
ત્યારબાદ ક્યારેક વિનીત એવા મિત્રોની સાથે ક્રીડા કરતા સુખપૂર્વક તેઓના વિમાનમાં રહે છે. ૪૫૭.
એક–એક નાટ્ય-કામક્રીડા અથવા ગોષ્ઠિ આદિ સુખની અંદર ખબર ન પડે તેમ આંખના પલકારાની જેમ ઘણે કાળ પસાર થઈ જાય છે. ૪૫૮,
છૂટી મળેલી ગાથાઃ ઉર્વવાસી દેવ (વૈમાનિક દેવ)નું એક વિષય-સુખ (નાટકાદિ એક કાર્ય પણ) બે હજાર વર્ષ સુધી ચાલે છે. ત્યારબાદ જ્યોતિષ–વાણવ્યંતર–ભવનપતિનું તે એકેક કાર્ય પાંચસો-પાંચ વર્ષ જૂની હોય છે. એટલે કે જ્યોતિષીનું કાર્ય ૧૫૦૦ વર્ષ વાણુવ્યંતરનું કાર્ય ૧૦૦૦ વર્ષ અને ભવનપતિનું કાર્ય ૫૦૦ વર્ષ ચાલે છે. ૪૫૯.
આ પ્રમાણે તે-તે કામકીડા-સંગીત અને નાટક આદિના કારણે હંમેશા તેમનું કાર્ય અધુરું જ રહે છે. તેથી દે અહીં-મર્યલોકમાં આવી શક્તા નથી-આવવા. ઇચ્છતા નથી. ૪૬૦.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
